Purp’ren gloeden lichten verre,
Goudig zinkt de lichte dag,
Langzaam komen zilv’ren sterren
Aan de hemel als een rag.
En de zon, zij straalt niet meer,
Legt haar hoofd ter ruste neer;
Nog een groet, tot weerziens snel,
‘t Is geen afscheid, geen vaarwel.
 
Schemer dekt de wijde aarde,
Op de velden daalt de nacht.
O arm hart, kom tot bedaren;
Voor vandaag genoeg getracht!
O, verschijn mij lief en mild
In mijn dromen, lieflijk beeld.
Nog een groet, tot weerziens snel,
‘t Is geen afscheid, geen vaarwel.
 
Ach, er vloeien hete tranen;
Nu eens door een zaal’ge gril,
Dan door pijnlijk, bang verlangen
Dat mij ‘t hart stuk breken wil.
Slechts de droom brengt het terug,
Het geluk dat week te vlug.
Nog een groet, tot weerziens snel,
‘t Is geen afscheid, geen vaarwel.

‘t Avondrood zie ik verglijden
En de zon, zij nijgt naar eb;
Zo denk ik aan al het lijden,
Dat ik al verdragen heb.
Ach, misschien verdwijnen morgen
Al mijn  vele, vele zorgen.
Dus getroost, tot weerziens snel,
‘t Is geen afscheid, geen vaarwel.