by Anonymous / Unidentified Author
Unbefangenheit
Language: German (Deutsch)
Frage mich immer! fragest umsonst,
was es verbergen will, sagt dir kein Mädchenherz!
Frage nur zu, frage nur zu!
Ob ich es kenne, das von den Bergen rieselnde Bächlein,
murmelnd die Wiese dahin zu den schattenden Weiden im Tal?
Bächlein verrät mich nicht.
Nein, ach nein!
Kenne das Bächlein nicht,
weiß nicht woher, weiß nichts davon,
frage mich immer, fragest umsonst!
Ob ich sie kenne, die in dem Weidental winket,
die Rasenbank, räumlich für zwei?
O ich erröte nicht,wende kein Auge weg,
Kenne den Rasen nicht, weiß nichts davon.
Rasen verrät mich nicht, Weiden, ihr plaudert nicht.
Frage nur zu, frage nur zu!
Ob ich ihn kenne, der, wo die Weiden stehn,
blond gelockt, hellen Blicks, immer sein Mädchen sucht,
das ihn erharrt? Liebe verschwiegen ist.
Was es verbergen will, sagt dir kein Mädchenherz!
Kenne den Knabe nicht, kenne das Mädchen nicht,
weiß nichts davon, weiß nichts davon!
Frage mich immer! fragest umsonst!
Text Authorship:
Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):
Available translations, adaptations or excerpts, and transliterations (if applicable):
- DUT Dutch (Nederlands) [singable] (Lau Kanen) , "Je komt er niet achter!", copyright © 2018, (re)printed on this website with kind permission
Research team for this page: Peter Donderwinkel , Lau Kanen
[Guest Editor] This text was added to the website between May 1995 and September 2003.
Line count: 23
Word count: 153
Je komt er niet achter!
Language: Dutch (Nederlands) after the German (Deutsch)
Blijf me ’t maar vragen! Je vraagt vergeefs;
Wat het verbergen wil, zegt je geen meisjeshart!
Vraag maar gerust, vraag maar gerust!
Of ik dat ken soms, het van de bergen kabb’lende beekje,
Murm’lend de weide voorbij naar de lomm’rende wilgen in ’t dal?
’t Beekje verraadt mij niet.
Nee, ach nee!
‘k Ken heel dat beekje niet,
‘k Weet niet vanwaar, ‘k weet niets daarvan,
Blijf me ’t maar vragen, je vraagt vergeefs!
Of ik die bank ken, die ons in t wilgendal toewenkt,
Die zodenbank, zitplaats voor twee?
O, ik krijg echt geen kleur, wend ook mijn oog niet af,
Ken heel dat grasland niet, weet niets daarvan.
‘t Grasland verraadt mij niet, wilgen, je babbelt niet.
Vraag maar gerust, vraag maar gerust!
Of ik soms hem ken, die, waar de wilgen staan,
Blond gelokt, licht van blik, steeds maar zijn meisje zoekt,
Dat op hem wacht? Liefde is zeer discreet.
Wat het verbergen wil, zegt je geen meisjeshart!
‘k Ken heel die jongen niet, ken ook het meisje niet,
‘k Weet niets daarvan, weet niets daarvan!
Blijf me ’t maar vragen, je vraagt vergeefs!
Text Authorship:
Based on:
This text was added to the website: 2018-02-17
Line count: 23
Word count: 187