She walks in beauty like the night.
                   Byron

Ten' angela proshla s velichijem caricy:
V nej byli mrak i svet v odno viden'e slity.
Ja videl temnye, stydlivye resnicy,
Pripodnjatuju brov' i blednye lanity.
I s gordoj krotost'ju usta jejo molchali,
I mnilos', jesli b vdrug oni zagovorili,
  Tak mnogo by prekrasnogo skazali,
  Tak mnogo by [vysokogo]1 otkryli,
Chto i samoj by stalo jej nevol'no
I grustno, i smeshno, i tjagostno, i bol'no…

Kak voploshchennoje stradanije po`eta,
Ona proshla v tolpe s velichijem smiren'ja;
Ja provodil jejo glazami, bez priveta,
I bez vostorzhennykh pokhval, i bez molen'ja…
S blagogovenijem usta moi molchali —
No… jesli b kak-nibud' oni zagovorili,
  Tak mnogo by bezumnogo skazali,
  Tak mnogo by serdechnykh jazv raskryli,
Chto samomu mne stalo b vdrug nevol'no
I stydno, i smeshno, i tjagostno, i bol'no…