Bessonnoyu zmeyoj toski i sozhalen`ya
Terzaemy'j vsyu noch`, ya v tyomny'j sad ushyol,
No serdczu grustnomu zhelannogo zabven`ya
Sredi allej pusty'nny'x ne nashyol.
Osennyaya luna v trevoge i pechali
Bezhala, blednaya, sred` xmury'x oblakov,
I lipy' goly'e metalis` i drozhali,
I veter gnal ix sorvanny'j pokrov.
I pokazalos` mne, chto e`ta noch` bol`naya
Isterzana, kak ya, bessonnoyu toskoj,
Skorbit, podobno mne, o proshlom vspominaya
O svetly'x dnyax vesny' by'loj…