Tyazhko-vazhko v sviti zhy`ty`
Sy`roti bez rodu:
Nema kudy` pry`xy`ly`t`sya,—
Xoch z gory` ta v vodu!
Utopy`vsya b moloden`ky`j,
Shhob ne nudy`t` svitom;
Utopy`vsya b,— tyazhko zhy`ty`,
I nema de dity`s`.
V togo dolya xody`t` polem —
Kolosky` zby`raye;
A moya des`, ledashhy`cya,
Za morem blukaye.
Dobre tomu bagatomu:
Jogo lyudy` znayut`;
A zo mnoyu zustrinut`sya —
Mov nedobachayut`.
Bagatogo gubatogo
Divchy`na shanuye;
Nado mnoyu, sy`rotoyu,
Smiyet`sya, kepkuye.
«Chy` ya zh tobi ne vrodly`vy`j,
Chy` ne v tebe vdavsya,
Chy` ne lyublyu tebe shhy`ro,
Chy` z tebe smiyavsya?
Lyuby` zh sobi, moye serce,
Lyuby`, kogo znayesh,
Ta ne smijsya nado mnoyu,
Yak koly` zgadayesh.
A ya pidu na kraj svita...
Na chuzhij storonci
Najdu krashhu abo zgy`nu,
Yak toj ly`st na sonci».
Pishov kozak sumuyuchy`,
Nikogo ne ky`nuv;
Shukav doli v chuzhim poli
Ta tam i zagy`nuv.
Umy`rayuchy`, dy`vy`vsya,
De sonechko syaye...
Tyazhko-vazhko umy`raty`
U chuzhomu krayu!