Genrijetta, Genrijetta!
Ja zovu.
Sprjatalas' li gde-to
Ty v travu?
Starikov ne vidno,
Sad ikh nem,
Dom, — gljadet' obidno! —
Kem razrushen, kem?

Genrijetta, Genrijetta,
Gde zhe ty?
Pomnish' `eto leto,
Kak s toboju my guljali
V chistom pole i sbirali
Tam cvety?

Gde doroga
Vdal' vela,
U poroga
Ty menja zhdala,
Tak svetla i vesela.
Genrijetta, Genrijetta,
Ty byla legko odeta,
V belyj shjolk odeta.

Zhemchug byl na sheje,
No tvoja krasa
Zhemchuga mileje.
Ty bespechno ulybalas',
Zvonko, zvonko ty smejalas',
I v tu poru razvevalas'
Za spinoj tvoja kosa.

Ty ljubila byt' prostoju,
Kak vesna,
Tak svetla dushoju,
Tak jasna.

My igrali,
My shutili,
My drug druga dogonjali,
I lovili,
I sbirali
V `eto leto
My cvety.
Genrijetta, Genrijetta,
Gde zhe ty?

Genrijetta znala
Vse dorogi, vse puti.
Gde i kak projti,
Genrijetta znala.
Jej prussak skazal: «Vedi!»
Genrijetta pobezhala
Vperedi,
Put' prussakam ukazala
Pod shrapneli,
Na shtyki,
No ubit' uspeli
Genrijettu prussaki.

Genrijetta, Genrijetta,
Jesli jest' u Boga leto,
Jesli jest' u Boga raj,
Ty v raju igraj.