Ax ne list osennij s roshhi poletel —
Teply'j dozhd` vesennij v pole proshumel.
No ya s grust`yu vnemlyu rannij tvoj privet,
V mat` sy'ruyu zemlyu moj sokry'lsya czvet.

Ax! pochto uny'lo, teply'j dozhd`, shumish`?
Vzyatoe mogiloj ty' ne vozvratish`.
Ne grozi morozam, ne zhivi luga:
Daj goryuchim slezam rastopit` snega.

Dlya chego tak yasno, solnce, svetish` ty'?
S neyu by'li krasny' veshnie czvety'.
Bez nee nenast`e legche mne vstrechat`,
Legche v mire schast`e lish` po sluxu znat`.

Tuchi, zaslonite solncza blesk zhivoj,
Zemlyu polozhite v savan grobovoj.
Ne strui dy'xan`em, majskij veterok,
Pod tvoim lobzan`em svyanul moj czvetok.