Viter v gayi ne gulyaye —
Vnochi spochy`vaye,
Proky`net`sya — ty`xesen`ko
V osoky` py`taye:
«Xto se, xto se po sim boci
Cheshe kosu? Xto se?..
Xto se, xto se po tim boci
Rve na sobi kosy`?..
Xto se, xto se?» — ty`xesen`ko
Spy`taye-poviye,
Ta j zadrima, poky` neba
Kraj zachervoniye.

«Xto se, xto se?» — spy`tayete,
Czikavi divchata.
Oto dochka po sim boci,
Po tim boci — maty`.

Davno koly`s` te diyalos`
U nas na Vkrayini.
Sered sela vdova zhy`la
U novij xaty`ni,
Biloly`cya, karooka
I stanom vy`soka,
U zhupani; krugom pani,
I speredu, j zboku.
I moloda, nivroku yij,
A za molodoyu,
A nadto shhe za vdovoyu,
Kozaky` ordoyu
Tak i xodyat`. I za neyu
Kozaky` xody`ly`,
Poky` vdova bez soroma
Dochku porody`la.
Porody`la, ta j bajduzhe;
Lyudyam goduvaty`
V chuzhim seli poky`nula:
Otaka-to maty`!..
Postry`vajte, shho shhe bude!
Goduvaly` lyude
Malu dochku, a vdovy`cya
V nedilyu i v buden`
Z zhonaty`my`, z parubkamy`
Py`la ta gulyala,
Poky` ly`xo ne spitkalo,
Poky` ne ta stala;
Nezchulasya, yak my`nuly`
Lita molodiyi...
Ly`xo, ly`xo! Maty` v’yane,
Dochka chervoniye,
Vy`rostaye... Ta j vy`rosla
Ganna karooka,
Yak topolya sered polya,
Gnuchka ta vy`soka.
«Ya Gannusi ne boyusya!» —
Spivaye matusya;
A kozaky`, yak xmil` otoj,
V’yut`sya krug Gannusi.
A nadto toj ry`balon`ka,
Zhvavy`j, kucheryavy`j,
Mliye, v’yane, yak zostrine
Gannusyu chornyavu.
Pobachy`la stara maty`,
Skazy`lasya lyuta:
«Chy` bach, pogan` rozxry`stana,
Bajstrya neobute!
Ty` vzhe vy`rosla, divuyesh,
Z xlopcyamy` gulyayesh...
Postry`vaj zhe, os` ya tobi!..
Mene znevazhayesh?
Ni, golubko!»
I od zlosti
Zubamy` skregoche.
Otaka-to buva maty`!..
De zh serce zhinoche?
Serce materi?.. Ox, ly`xo,
Ly`shen`ko, divchata!
Maty` stan gnuchky`j, vy`soky`j,
A sercya ne maty`.
Izognet`sya stan vy`soky`j,
Brovy` poly`nyayut`,
I nezchuyetes`; a lyude
Smiyuchy`s` zgadayut`
Vashi lita molodiyi,
Ta j skazhut` — ledashho!
Tyazhko plakala Gannusya
I ne znala, za shho,
Za shho maty` zgnushhayet`sya,
Laye, prokly`naye,
Svoye dy`tya bez soroma
Bajstryam narikaye.
Katuvala, morduvala,
Ta ne pomagalo:
Yak makivka na gorodi,
Ganna rozczvitala;
Yak kaly`na pry` doly`ni
Vranci pid rosoyu,
Tak Gannusya chervonila,
My`lasya sl`ozoyu.
«Zavorozhena!.. Stry`vaj zhe! —
Shepche lyuta maty`. —
Treba truty` rozdobuty`,
Treba jty` shukaty`
Staru vid`mu!»
Najshla vid`mu,
I truty` dostala,
I trutoyu do sxid soncya
Dochku napovala.
Ne pomoglo... Klyane maty`
Toj chas i gody`nu,
Koly` na svit porody`la
Nelyubu dy`ty`nu.
«Dushno meni; xodim, dochko,
Do stavka kupaty`s`».
«Xodim, mamo».
Na berezi
Ganna rozdyaglasya,
Rozdyaglasya, rozky`nulas`
Na bilij sorochci;
Ry`balon`ka kucheryavy`j 
Mliye na tim boci...
I ya koly`s`... Ta czur jomu!
Sorom — ne zgadayu.
Yak dy`ty`na, kaly`noyu
Sebe zabavlyaye,
Gne stan gnuchky`j, rozgy`naye,
Na sonechku griye.
Maty` dy`vy`t`sya na neyi,
Od zlosti nimiye;
To zhovtiye, to sy`niye;
Rozxry`stana, bosa,
Z rotu pina; mov skazhena,
Rve na sobi kosy`.
Ky`nulasya do Gannusi
I v kosy` vpy`lasya.
«Mamo! mamo! Shho ty` roby`sh?»
Xvy`lya rozdalasya,
Zaky`pila, zastognala —
I obox pokry`la.
Ry`balon`ka kucheryavy`j
Z usiyeyi sy`ly`
Ky`nuvs` v vodu; ply`ve, sy`nyu
Xvy`lyu rozdy`raye,
Ply`ve, ply`ve... Ot-ot doply`v!
Pirnuv, vy`ry`naye —
I utoplenu Gannusyu
Na bereg vy`nosy`t`,
Iz ruk materi zaklyakly`x
Vy`ry`vaye kosy`.
«Serce moye! dole moya!
Rozkry`j kari ochi!
Pody`vy`sya, usmixny`sya!
Ne xochesh!.. ne xochesh!..»
Plache, pada kolo neyi,
Rozkry`va, ciluye
Mertvi ochi. «Pody`vy`sya!..
Ne chuye, ne chuye!»
Lezhy`t` sobi na pisochku,
Bili ruchenyata
Rozky`dala; a za neyu
Stara lyuta maty`:
Ochi vy`velo iz loba
Od strashnoyi muky`,
Vtereby`la v pisok zhovty`j
Stari sy`ni ruky`.
Dovgo plakav ry`balon`ka:
«Nema v mene rodu,
Nema doli na sim sviti —
Xodim zhy`ty` v vodu!»
Pidnyav yiyi, pocilovav...
Xvy`lya zastognala,
Rozkry`lasya, zakry`lasya,
I slidu ne stalo...

Z togo chasu stavok chy`sty`j
Zaris osokoyu;
Ne kupayut`sya divchata,
Obxodyat` goroyu;
Yak ugledyat`, to xrestyat`sya
I zovut` zaklyaty`m...
Sumno-sumno krugom jogo...
A vnochi, divchata,
Vy`ply`vaye z vody` maty`,
Syade po tim boci;
Strashna, sy`nya, rozxry`stana
I v mokrij sorochci,
Movchky` dy`vy`t`sya na sej bik,
Rve na sobi kosy`...
A ty`m chasom sy`nya xvy`lya
Gannusyu vy`nosy`t`.
Golisin`ka, strepenet`sya,
Syade na pisochku...
I ry`balka vy`ply`vaye,
Nese na sorochku
Bagovy`nnya zelenogo;
Pociluye v ochi —
Ta i v vodu: soromy`t`sya
Na gnuchky`j divochy`j,
Na stan goly`j pody`vy`t`sya...
I nixto ne znaye
Togo dy`va, shho tvory`t`sya
Sered nochi v gayi,
Til`ko viter z osokoyu
Shepche: «Xto se, xto se
Sy`dy`t` sumno nad vodoyu,
Cheshe dovgi kosy`?»