Vičnyj revoljucioner —
Duch, ščo tilo rve do boju,
Rve za postup, ščastja j volju, —
Vin žyve, vin šče ne vmer.
Ni popivs'kiï tortury,
Ni tjuremni cars'ki mury,
Ani vijs'ka muštrovani,
Ni harmaty laštovani,
Ni špions'ke remeslo
V hrib joho šče ne zvelo.

Vin ne vmer, vin šče žyve!
Choč vid tysjač lit rodyvsja
Ta až včora rozpovyvsja
I o vlasnij syli jde.
I prostujet'sja, micnije,
I spišyt' tudy, de dnije.
Slovom syl'nym, mov truboju,
Miliony zve z soboju, —
Miliony rado jdut',
Bo se holos ducha čut'.

Holos ducha čuty skriz':
Po kurnych chatach mužyc'kych,
Po verstatach remisnyc'kych,
Po miscjach nedoli j sliz.
I de til'ky vin rozdast'sja,
Ščeznut' sl'ozy, sum neščastja,
Syla rodyt'sja j zavzjattja
Ne rydat', a dobuvaty,
Choč synam, jak ne sobi,
Krašču dolju v borot'bi.

Vičnyj revoljucioner —
Duch, nauka, dumka, volja —
Ne ustupyt' pit'mi polja,
Ne dast' sputatys' teper.
Rozvalylas' zla ruïna,
Pokotylasja lavyna,
I de v sviti taja syla,
Ščob v bihu ïï spynyla,
Ščob zhasyla, mov ohen',
Rozvydnjajuščyjsja den'?