Stuhonyt' Dnipro po skeljach, 
B'jet'sja ob porohy; vse pytaje:
“De ž vy, dity, de moï nebohy?”
Stuhonyt' Dnipro z porohiv,
Lyne do Chortyci, kaže:
“Bajdo! De ž tvij horod,
Stjah i hakivnyci?
De ta Siča, ščo, jak more,
Syloju kypila, taja volja,
Ščo v rozdolli peklom klekotila?”
Rozvalylysja reduty i rovy
Hustoju od nyziv i do veršyny
Vkrylysja travoju.
V hranjach Siči spyt' nerušno
Kam’jana planyna;
Zemlju, slavoju pokrytu,
Topče tovaryna.
Na kozačym vžytku
Nimci chat nabuduvaly,
Grunt pošarpaly,
Pobyly, ralom zaoraly.
Volja, retjazem povyta,
V plavnjach spočyvaje;
Slava, krov’ju perelyta,
Po svitu blukaje.
A Dnipro bižyt' do morja,
Vse pyta Chortyci: “De ž
Ta Siča, de ž toj Bajda,
Stjah i hakivnycja?”