Stugony`t` Dnipro po skelyax, 
B'yet`sya ob porogy`; vse py`taye:
“De zh vy`, dity`, de moyi nebogy`?”
Stugony`t` Dnipro z porogiv,
Ly`ne do Xorty`ci, kazhe:
“Bajdo! De zh tvij gorod,
Styag i gakivny`ci?
De ta Sicha, shho, yak more,
Sy`loyu ky`pila, taya volya,
Shho v rozdolli peklom klekotila?”
Rozvaly`ly`sya reduty` i rovy`
Gustoyu od ny`ziv i do vershy`ny`
Vkry`ly`sya travoyu.
V granyax Sichi spy`t` nerushno
Kam’yana plany`na;
Zemlyu, slavoyu pokry`tu,
Topche tovary`na.
Na kozachy`m vzhy`tku
Nimci xat nabuduvaly`,
G`runt posharpaly`,
Poby`ly`, ralom zaoraly`.
Volya, retyazem povy`ta,
V plavnyax spochy`vaye;
Slava, krov’yu perely`ta,
Po svitu blukaye.
A Dnipro bizhy`t` do morya,
Vse py`ta Xorty`ci: “De zh
Ta Sicha, de zh toj Bajda,
Styag i gakivny`cya?”