Oj kryknuly siriï husy
V jaru na stavu;
Stala na vse selo slava
Pro tuju vdovu.
Ne tak slava, ne tak slava,
Jak toj pohovir,
Ščo zaïzdyv kozak z Siči
Do vdovy na dvir.
— Večerjaly u svitlyci,
Med-vyno pyly;
I v kimnati na krovati
Spočyty ljahly. —
Ne mynula slava taja,
Ne marne pišla.
Udovycja u m’jasnyci
Syna pryvela.
Vyhoduvala maloho,
Do školy dala.
A iz školy joho vzjavšy,
Konja kupyla,
A konja jomu kupyvšy,
Sidel'ce sama
Samym šovkom vyšyvala,
Zlatom okula,
Odjahla joho v červonyj
V župan dorohyj,
Posadyla na konyka...
— Hljan'te, vorohy!
Podyvites'! — Ta j povela
Konja vzdovž sela.
Ta j pryvela do obozu;
V vijs'ko oddala...
A sama na prošču v Kyïv,
V černyci pišla.