Posvyashheniye
Dumy` moyi molodiyi —
Ponuriyi dity`,
I vy` mene poky`nuly`!..
Pustku natopy`ty`
Nema komu... Ostavsya ya,
Ta ne sy`rotoyu,
A z toboyu, molodoyu,
Rayu mij, pokoyu,
Moya zore dosvitnyaya,
Yedy`naya dumo
Prechy`staya!.. Ty` vy`tayesh...
Yak u togo Numy`
Taya nimfa Egeriya,
Tak ty`, moya zore,
Prosiyayesh nado mnoyu,
Niby` zagovory`sh,
Usmixneshsya... Dy`vlyusya ya —
Nichogo ne bachu...
Proky`nusya... serce plache —
I ochi zaplachut`.
Spasy`bi, ziron`ko!..
My`naye
Neyasny`j den` mij; vzhe smerkaye;
Nad golovoyu vzhe nese
Svoyu neklepanuyu kosu
Kosar nepevny`j... Movchky` skosy`t`,
A tam — i slid mij zanese
Xolodny`j viter... Vse my`naye!..
Zgadayesh, mozhe, molodaya,
Vy`ly`tu sl`ozamy`
Moyu dumu i ty`xy`my`,
Ty`xy`my` rechamy` 
Progovory`sh: «Ya lyuby`la
Jogo na sim sviti
J na tim sviti lyuby`ty`mu...»
O mij ty`xy`j svite,
Moya zore vechirnyaya!
YA budu vy`taty`
Kolo tebe i za tebe
Gospoda blagaty`!

Toj blukaye za moryamy`,
Svit perexozhaye,
Doli-dolen`ky` shukaye —
Nemaye, nemaye...
Mov umerla; a toj rvet`sya
Z usiyeyi sy`ly`
Za doleyu... ot-ot dognav —
I bebex v mogy`lu!
A v inshogo siromaxy`
Ni xaty`, ni polya,
Til`ky` torba, a z torby`ny`
Vy`glyadaye dolya,
Mov dy`ty`nka; a vin yiyi
Laye, prokly`naye
I za chvertku zakladaye —
Ni, ne poky`daye!
Yak rep’yax toj, uchepy`t`sya
Za latani poly`
Ta j zby`raye kolosochky`
Na chuzhomu poli,
A tam — snopy`, a tam — sky`rty`,
A tam — u palatax
Sy`dy`t` sobi siromaxa,
Mov u svoyij xati.
Takaya-to dolya taya,
Xoch i ne shukajte:
Kogo sxoche — sama najde,
U koly`sci najde.

Shhe na Ukrayini veseli
I vol`niyi py`shaly`s` sela
Tojdi, yak pravedno zhy`ly`
Stary`j kozak i ditok dvoye...
Shhe za get`manshhy`ny` staroyi
Davno se diyalos` koly`s`. 
Tak, kolo poludnya, v nedilyu,
Ta na Zeleny`x shhe j svyatkax,
Pid xatoyu v sorochci bilij
Sy`div, z banduroyu v rukax,
Stary`j kozak.
«I tak i syak! —
Stary`j mirkuye, rozmovlyaye. —
I treba b, — kazhe, — j troxy` shkoda.
A treba bude; dva-try` goda
Nexaj po svitu pogulyaye
Ta sam svoyeyi poshukaye,
Yak ya shukav koly`s`... Yary`no!
A de Stepan?» — «A on pid ty`nom
Nenache vkopany`j stoyit`».
«A ya j ne bachu! A idit`
Ly`shen` syuda, ta jdit` oboye...
Anute, dity`, otakoyi!»
I vshkvary`v po strunax.
Stary`j graye, a Yary`na
Z Stepanom tancyuye;
Stary`j graye, pry`movlyaye,
Nogamy` tupcyuye.

«Yakby` meni ly`xa ta ly`xa,
Yakby` meni svekrivon`ka ty`xa,
Yakby` meni cholovik molody`j,
Do drugoyi ne xody`v, ne lyuby`v».
«Oj gop, chy`ky`-chy`ky`,
Ta chervoni cherevy`ky`,
Ta troyisti muzy`ky`,
Od viku doviku
YA lyuby`la b cholovika!
Oj gop, zaxody`vs`,
Zroby`v xatu, ozheny`vs`,
I pich zatopy`v
I vecheryat` navary`v».
«Anute, dity`, otakoyi!» —
I stary`j pidnyavsya,
Yak udary`t`, yak ushkvary`t`,
Azh u boky` vzyavsya.
«Chy` tak, chy` ne tak,
Urody`v posternak,
A petrushku
Kry`shy` v yushku, 
Bude smak, bude smak!
Oj tak, taky` tak,
Ozheny`vsya kozak,
Ky`nuv xatu
I kimnatu,
Ta j potyag u bajrak».

«Ni, ne taka vzhe, pidtoptalas`
Stara moya sy`la,
Utomy`vsya... A vse ce vy`
Tak rozvorushy`ly`.
O bodaj vas! Shho to lita?
Ni, vzhe ne do ladu...
My`nulosya. Idy` ly`shen`
Poludnovat` lagod`.
Gulyayuchy`, yak toj kazav,
Shmatok xliba z’yisty`.
Idy` zh, donyu... A ty`, sy`nu,
Posluxayesh visty`.
Sidaj ly`shen`. Yak uby`ly`
Tvogo bat`ka Jvana
V Shlyaxetchy`ni, to ty` shhe buv
Malen`ky`m, Stepane.
Shhe j ne lazy`v» — «To ya ne sy`n?
YA chuzhy`j vam, tatu?»
«Ta ne chuzhy`j, stry`vaj ly`shen`.
Ot umerla j maty`,
Taky` tvoya, a ya j kazhu
Pokojnij Mary`ni,
Moyij zhinci: «A shho, — kazhu, —
Voz`mem za dy`ty`nu?»
Tebe b to ce. — «Dobre, — kazhe
Pokojna Mary`na, —
Chomu ne vzyat`?» — «Vzyaly` tebe
My` ta j sparuvaly`
Z Yary`nochkoyu dokupy`...
A teper ostalos`
Os` shho roby`t`. Ty` na liti,
I Yary`na zriye.
Treba bude lyudej shukat`
Ta shho-nebud` diyat`.
Yak ty` skazhesh?» — «Ya ne znayu,
Bo ya dumav teye...»
«Shho Yary`na sestra tobi? 
A vono ne teye,
Vono prosto, lyubitesya,
Ta j z Bogom do shlyuby`.
A poky` shho, treba bude
I na chuzhi lyude
Pody`vy`ty`s`, yak tam zhy`vut`,
Chy` oryut`,
Chy` ne na oranomu siyut`,
A prosto zhnut`
I nemolocheneye viyut`,
Ta yak i melyut` i yidyat` —
Vse treba znat`.
Tak ot yak, druzhe, treba v lyude
Na rik, na dva pity`
U najmy`ty`;
Tojdi j pobachy`mo, shho bude.
Bo xto ne vmiye zaroby`t`,
To toj ne vmity`me j pozhy`t`.
A ty` yak dumayesh, nebozhe?
Ne dumaj, koly` xochesh znat`,
De luchshe ly`xom torguvat`,
Idy` ty` v Sich. Yak Bog pomozhe,
Ta nayisy`sya vsix xlibiv,
YA yix chy`malo popoyiv,
I dosi nudno, yak zgadayu!
Koly` zdobudesh, pry`nesesh,
A koly` zguby`sh, pozhy`vesh
Moye dobro! To xoch zvy`chayu
Kozacz`kogo nabereshsya,
Ta pobachy`sh svita,
Ne takogo, yak u bursi,
A zhy`vi my`slite
Z tovary`stvom prochy`tayesh,
Ta po-molodechy`
Budesh Bogu moly`ty`sya,
A ne po-chernechy`
Xaramarkat`. Otak, sy`nu,
Pomoly`vshy`s` Bogu,
Osidlayem bulanogo
Ta j gajda v dorogu!
Xodim ly`shen` poludnovat`.
Chy` ty` vzhe, Yary`no,
Zmajstruvala nam shho-nebud`?
Otake-to, sy`nu...» 
«Uzhe, tatochku!» — ozvalas`
Iz xaty` Yary`na.
Ne yist`sya, ne p’yet`sya, i serce ne b’yet`sya,
I ochi ne bachat`, ne chut` golovy`!
Zamist` shmatka xliba za kuxol` beret`sya.
Dy`vy`t`sya Yary`na ta ny`shkom smiyet`sya.
«Shho se jomu stalo? Ni yisty`, ni py`t` —
Nichogo ne xoche! Chy` ne zaneduzhav?
Braty`ku Stepane, shho v tebe boly`t`?» —
Yary`na py`taye. Staromu bajduzhe,
Niby`to j ne chuye. «Chy` zhat`, chy` ne zhat`,
A siyaty` treba, — stary`j promovlyaye
Niby`to do sebe. — Anumo vstavat`,
Do vecherni, mozhe, shhe poshkandy`bayu.
A ty`, Stepane, lyazhesh spat`,
Bo zavtra rano treba vstat`
Ta konya sidlat`».

«Stepanochku, golubchy`ku!
Chogo se ty` plachesh?
Usmixny`sya, pody`vy`sya,
Xiba ty` ne bachy`sh,
Shho j ya plachu? Rozserdy`vsya
Bog znaye na kogo
Ta j zo mnoyu ne govory`t`.
Utechu, yej-bogu,
Ta j sxovayus` u bur’yani...
Skazhy`-bo, Stepane,
Mozhe, j spravdi nezduzhayesh?
YA zillya dostanu,
YA pobizhu za baboyu...
Mozhe, ce z pry`stritu?»
«Ni, Yary`no, moye serce,
Mij rozhevy`j kvite!
YA ne brat tobi, Yary`no,
YA zavtra poky`nu
Tebe j bat`ka, na chuzhy`ni
De-nebud` zagy`nu,
A ty` mene j ne zgadayesh,
Zabudesh, Yary`no,
Svogo brata...» — «Sxameny`sya!
Yej-bogu, z pry`stritu!
YA ne sestra? Xto zh oce ya? 
O Bozhe mij, svite!
Shho tut diyat`? Bat`ka nema,
A vin zaneduzhav
Ta shhe j umre. O Bozhe mij!
A jomu bajduzhe,
Mov smiyet`sya. Stepanochku,
Xiba ty` ne znayesh,
Shho bez tebe i tatochka
I mene ne stane?»
«Ni, Yary`no, ya ne ky`nu,
A til`ko poyidu
Nedaleko. A na toj rik
YA do vas pry`yidu
Z starostamy` — za toboyu
Ta za rushny`kamy`...
Chy` podayesh?» — «Ta czur tobi
Z ty`my` starostamy`,
Shhe j zhartuye!» — «Ne zhartuyu,
Yej-bogu, Yary`no,
Ne zhartuyu!..» — «Ta ce j spravdi
Ty` zavtra poky`nesh
Mene j bat`ka? Ne zhartuyesh?
Skazhy`-bo, Stepane,
Xiba j spravdi ne sestra ya?»
«Ni, moye koxannya,
Moye serce!» — «Bozhe zh ty` mij!
Chomu ya ne znala?
Bula b tebe ne lyuby`la
I ne ciluvala...
Oj-oj! sorom! Get` od mene!
Pusty` mene! Bachy`sh,
Yaky`j dobry`j! Ta pusty`-bo!
Yej-bogu, zaplachu».
I zaplakala Yary`na,
Yak taya dy`ty`na.
I kriz` sl`ozy` promovlyala:
« Poky`ne! poky`ne!»

Yak toj yavor nad vodoyu,
Stepan poxy`ly`vsya,
Shhy`ri sl`ozy` kozacz`kiyi
V serci zapekly`sya,
Mov u pekli. A Yary`na 
To klene, to prosy`t`,
To zamovkne, pody`vy`t`sya
I znov zagolosy`t`.
Nezchuly`sya, yak smerklosya,
I sestru i brata,
Niby` skovany`x dokupy`,
Zastav bat`ko v xati.

I svit nastav, a Yary`ni
Ne spy`t`sya — ry`daye.
Uzhe Stepan iz kry`ny`ci
Konya napuvaye.
J vona z vidramy` pobigla —
Niby` za vodoyu
Do kry`ny`ci. A ty`m chasom
Zaporoz`ku zbroyu
Stary`j vy`nis iz komory`,
Dy`vy`t`sya, radiye,
Pry`miryaye, niby` znovu
Stary`j molodiye.
Ta j zaplakav. «Zbroye moya,
Zbroye zolotaya!..
Lita moyi molodiyi,
Sy`lo molodaya!
Posluzhy`, moya ty` zbroye,
Molodij shhe sy`li,
Posluzhy` jomu tak shhy`ro,
Yak meni sluzhy`la!»

Vernuly`sya od kry`ny`ci,
I Stepan sidlaye
Konya, svogo tovary`sha,
J zhupan nadivaye.
A Yary`na daye zbroyu,
Na porozi stoya;
Stepan yiyi nadivaye,
Ta plachut` oboye.
I shablyuka, mov gadyuka,
J raty`shhe-dryuchy`na,
J samopal semy`p’yadenny`j
Povy`s za plechy`ma.
Azh zomlila, yak uzrila;
I stary`j zaplakav,
Yak pobachy`v na konevi 
Takogo yunaka.
Vede konya za povody`
Ta plache Yary`na;
Stary`j bat`ko ide ryadom,
Nauchaye sy`na,
Yak u vijs`ku probuvaty`,
Starshy`n shanuvaty`,
Tovary`stvo povazhaty`,
V tabor ne xovaty`s`.
«Nexaj tebe Bog zastupy`t`!» —
Yak za selom staly`,
Skazav bat`ko, ta vsi troye
Razom zary`daly`.
Stepan guknuv, i kuryava
Shlyaxom pidnyalasya.
«Ne bary`sya, mij sy`nochku,
Shvy`dshe povertajsya!» —
Skazav stary`j. A Yary`na,
Mov taya yaly`na
Pry` doly`ni, poxy`ly`las`...
Movchala Yary`na.
Til`ky` sl`ozy` uty`raye,
Na shlyax poglyadaye;
Iz kuryavy` shhos` vy`glyane
I znov propadaye;
Niby` shapka cherez pole
Koty`t`sya, chorniye,
Propadaye, moshechkoyu
Til`ky`-til`ky` mriye,
Ta j propalo. Dovgo-dovgo
Stoyala Yary`na
Ta dy`vy`las`, chy` ne vy`rne
Znovu komashy`na
Iz kuryavy`. Ne vy`rnula —
Propala! I znovu
Zaplakala Yary`nochka
Ta j pishla dodomu.

My`nayut` dni, my`naye lito,
Nastala osen`, shelesty`t`
Pozhovkle ly`stya, mov uby`ty`j
Stary`j pid xatoyu sy`dy`t`,
Dochka nezduzhaye Yary`na;
Jogo yedy`naya dy`ty`na 
Poky`nut` xoche. Z ky`m dozhy`t`,
Doby`ty` viku vikovogo?
Zgadav Stepana molodogo,
Zgadav svoyi blagi lita,
Zgadav ta j zaplakav
Bagaty`j sy`vy`j sy`rota.

«V tvoyix rukax vse na sviti,
Tvoya vsyudy` volya!
Nexaj bude tak, yak xochesh,
Taka moya dolya», —
Stary`j vy`movy`v i ny`shkom
Bogu pomoly`vsya;
Ta j pishov sobi z-pid xaty`
V sadok poxody`ty`.

I barvinkom, i rutoyu,
I ryastom kvitchaye
Vesna zemlyu, mov divchy`nu
V zelenomu gayi;
I sonechko sered neba
Opy`ny`los`-stalo,
Mov zheny`x toj moloduyu,
Zemlyu oglyadalo,
I Yary`na vy`jshla z xaty`
Na svit Bozhy`j glyanut`,
Ledve vy`jshla: usmixnet`sya,
To pide, to stane,
Rozglyadaye, dy`vuyet`sya,
Ta lyubo, ta ty`xo,
Niby` vchora narody`las`...
A lyuteye ly`xo
V samim serci voruxnulos`
I svit zapaly`lo.
Yak by`ly`na pidkoshena,
Yary`na sxy`ly`las`;
Yak z kvitochky` rosa vranci,
Sl`ozy` poly`ly`sya.
Stary`j bat`ko kolo neyi,
Yak dub, poxy`ly`vsya.

Oduzhala Yary`nochka,
Idut` lyude v Ky`yiv
Ta v Pochayiv pomoly`ty`s`,
I vona jde z ny`my`. 
U Ky`yevi vely`komu
Vsix svyaty`x blagala;
U Mezhy`gors`kogo Spasa
Try`chi pry`chashhalas`;
U Pochayevi svyatomu
Ry`dala- moly`las`,
Shhob Stepan toj, dolya taya,
Yij xocha pry`sny`las`.
Ne pry`sny`las`. Vernulasya.
Znovu zabilila
Zy`ma bila. Za zy`moyu
Znov zazelenila
Vesna Bozha. Vy`jshla z xaty`
Na svit dy`vuvaty`s`
Yary`nochka, ta ne Boga
Svyatogo blagaty`,
A ny`shhechkom u vorozhky`
Pro jogo spy`taty`.

I vorozhka vorozhy`la,
Pry`strit zamovlyala,
Talan-dolyu ta vesillya
Z vosku vy`ly`vala.
«On, bachy`sh, kin` osidlany`j
Tupaye nogoyu
Pid kozakom; a onde jde
Didus` z borodoyu
Azh do kolin. Oto groshi;
Yakby` dogadavsya
Kozak otoj zlyakat` dida,
Zlyakav ta j sxovavsya
Za mogy`lu, lichy`t` groshi,
A on znovu shlyaxom
Kozak ide, niby` starecz`,
To, bach, rady` straxu,
Shhob lyaxy` abo tatare
Chasom ne spitkaly`».
I radesen`ka Yary`na
Dodomu vertalas`.

Uzhe tretij, i chetverty`j,
I p’yaty`j my`naye
Nemaly`j rik, a Stepana
Nemaye, nemaye. 
I stezhechka-dorizhechka,
Yarom ta goroyu
Utoptana do vorozhky`,
Porosla travoyu.
Nema jogo. U cherny`ci
Kosu rozplitaye
Beztalanna, kolo neyi
Padaye, blagaye
Stary`j bat`ko, xoch litechko,
Xoch Petra dizhdaty`,
Xoch Zelenoyi nedili...
Dizhdaly`s`, i xatu
Ukvitchaly` garnesen`ko,
I v sorochkax bily`x
Neveseli, mov sy`roty`,
Pid xatoyu sily`.
Sy`dyat` sobi ta sumuyut`,
Sluxayut`... shhos` graye,
Mov na kobzi, na uly`ci
I niby` spivaye.

Duma
U nedilyu vranci-rano
Sy`nye more gralo,
Tovary`stvo koshovogo
Na radi proxalo:
«Blagoslovy`, otamane,
[Bajdaky` spuskaty`]1
Ta za Tender pogulyaty`,
Turka poshukaty`».
Chajky` i bajdaky` spuskaly`,
Garmatamy` ry`shtovaly`,
Z [Dniprovogo gy`rla shy`rokogo]2 vy`ply`valy`,
Sered nochi temnoyi,
Na mori sy`n`omu
Za ostrovom Tenderom potopaly`,
Propadaly`.
[Ody`n potopaye,
Drugy`j vy`ry`naye,
Kozacztvu-tovary`stvu iz sy`n`oyi xvy`li rukoyu maxaye
I zy`chno gukaye:
«Nexaj vam, panove-tovary`stvo, Bog dopomagaye».
I v sy`nij xvy`li potopaye,
Propadaye. 
Til`ko try` chajky`, slava Bogu,]3
Otamana kurinnogo,
Sy`roty` Stepana molodogo,
Sy`nye more ne vtopy`lo,
A v turecz`ku zemlyu agaryans`ku
Bez kormy`g pry`by`lo.
Tojdi sy`rotu Stepana,
[Kozaka lejstrovogo,]3
Otamana molodogo,
Turky`-yany`chary` lovy`ly`,
[Z garmaty` gry`maly`,]3
V kajdany` kuvaly`,
[V tyazhkuyu nevolyu zavdavaly`.]3
Oj Spase nash Mezhy`gors`ky`j,
Chudotvorny`j Spase,
[I lyutomu vorogovi]3
Ne dopusty` [vpasty`]4
V [turecz`kuyu zemlyu, v]3 tyazhkuyu nevolyu!
Tam kajdany` po try` puda,
Otamanam po choty`ry`,
I svita Bozhogo ne bachat`, ne znayut`,
[Pid zemleyu kamen` lamayut`,]3
Bez spovidi [svyatoyi]3 umy`rayut`,
Yak sobaky`, zdy`xayut`.
I zgadav sy`rota Stepan v nevoli
Svoyu daleku Ukrayinu,
Neridnogo bat`ka [starogo,
I kony`ka voronogo,]3
I neridnuyu sestru Yary`nu.
Plache-ry`daye,
Do Boga ruky` zdijmaye,
Kajdany` lamaye,
Utikaye na vol`nuyu volyu...
[Uzhe na tret`omu polyu]3
Turky`-yany`chary` dognaly`,
Do stovpa v’yazaly`,
Ochi vy`jmaly`,
[Garyachy`m zalizom vy`pikaly`,
V kajdany` kuvaly`,
V tyurmu posady`ly`
Ta j zamurovaly`]3.

Otak na uly`ci pid ty`nom
Shhe molody`j kobzar stoyav
I pro nevol`ny`ka spivav. 
Za ty`nom sluxala Yary`na,
I ne dosluxala, upala.
«Stepanochku! Stepanochku! —
Kry`chala, ry`dala. —
Stepanochku, moye serce!
De zh ce ty` bary`vsya?
Tatu! Tatu! Idit` syuda,
Idit`, pody`vites`».
Pry`jshov stary`j, rozglyadaye,
I svogo Stepana
Ne piznaye, take z jogo
Zroby`ly` kajdany`.
«Sy`nu ty` mij beztalanny`j!
Moya ty` dy`ty`no!
De ty` v sviti pogy`bayesh,
Sy`nu mij yedy`ny`j? »
Plache stary`j ta ry`daye,
J Stepan slipy`j plache
Nevy`dyushhy`my` ochy`ma,
Mov sonce pobachy`v.
I berut` jogo pid ruky`,
I vedut` u xatu,
I vitaye Yary`nochka,
Mov ridnogo brata.
I golovu jomu zmy`la,
I nogy` umy`la,
I v sorochci tonkij bilij
Za stil posady`la,
Goduvala, napuvala,
Polozhy`la spaty`
U kimnati i ty`xen`ko
Vy`jshla z bat`kom z xaty`.

Cherez ty`zhden` bez starostiv
Za Stepana svata
Stary`j svoyu Yary`nochku.
I Yary`na v xati.
«Ni, ne treba, mij tatochku,
Ne treba, Yary`no, —
Stepan kazhe. — YA zagy`nuv,
Naviky` zagy`nuv!
Za shho zh svoyi molodiyi
Ty` lita poguby`sh
Za kalikoyu?.. Yary`no! 
Nasmiyut`sya lyude
I Bog svyaty`j pokaraye,
I prozhene dolyu
Z ciyi xaty` veseloyi
Na chuzheye pole.
Ni, Yary`no, Bog ne ky`ne
I najde druzhy`nu;
A ya pidu v Zaporozhzhya,
Tam ya ne zagy`nu,
Nagoduyut`». — «Ni, Stepane,
Moya ty` dy`ty`no!
I Gospod` tebe poky`ne,
Yak ty` nas poky`nesh».
« Ostavajsya, Stepanochku;
Koly` ne xoch braty`s`,
To tak budem, ya sestroyu,
A ty` budesh bratom,
I dit`my` jomu oboye,
Bat`kovi staromu.
Ne jdy` od nas, Stepanochku,
Ne ky`daj nas znovu.
Ne poky`nesh?» — «Ni, Yary`no!»
I Stepan ostavsya.
Zradiv stary`j, mov malen`ky`j,
Azh za kobzu vzyavsya,
Xotiv vshkvary`t` metely`cyu
Z usiyeyi sy`ly`,
Ta ne vshkvary`v... Pid xatoyu
Usi troye sily`.

«Rozkazhy` zh ty` nam, Stepane,
Pro svoyu nedolyu,
Bo j ya taky` gulyav koly`s`
V turecz`kij nevoli».
«Otozh mene, vzhe slipogo,
Na svit vy`puskaly`
Z tovary`stvom. Tovary`stvo
Na Sich pryamuvalo
I mene vzyalo z soboyu;
I cherez Balkany`
Prostaly` my` v Ukrayinu
Vol`ny`my` nogamy`;
A na ty`xomu Dunayu 
Nas perebigayut`
Sichovy`ky`- zaporozhci
I v Sich zavertayut`,
I rozkazuyut` i plachut`,
Yak Sich rujnuvaly`,
Yak moskali sriblo, zloto
I svichi zabraly`
U Pokrovi; yak kozaky`
Vnochi utikaly`
I na ty`xomu Dunayu
Novy`m koshem staly`;
Yak czary`cya po Ky`yevu
Z Nechosom xody`la...
I Mezhy`gors`kogo Spasa
Vnochi zapaly`la.
I po Dnipru u zolotij
Galeri gulyala,
Na pozhar toj poglyadala,
Ny`shkom usmixalas`.
I yak stepy` zaporoz`ki
Todi podily`ly`
I panam na Ukrayini
Lyud zakriposty`ly`.
Yak Ky`ry`lo z starshy`namy`
Pudrom osy`paly`s`
I v czary`ci, mov sobaky`,
Paty`nky` ly`zaly`.
Otak, tatu! YA shhasly`vy`j,
Shho ochej ne mayu,
Shho nichogo togo v sviti
Ne bachu j ne znayu...
Lyaxy` buly`, use vzyaly`,
Krov povy`py`valy`!..
A moskali i svit Bozhy`j
V puto zakuvaly`.
Otake-to! Tyazhko, tatu,
Iz svoyeyi xaty`
Do turchy`na poganogo
V susidy` proxaty`s`.
Teper, kazhut`, v Slobodzeyi
Ostanky` zby`raye
Golovaty`j ta na Kuban`
Xlopciv pidmovlyaye.
Nexaj jomu Bog pomozhe! 
A shho z togo bude,
Svyaty`j znaye: pochuyemo,
Shho rozkazhut` lyude».
Otak vony` shho den` Bozhy`j
Udvox rozmovlyaly`
Do pivnochi, a Yary`na
Gospodaryuvala
Ta svyaty`x oty`x blagala.
Taky` zh ublagala;
Na vseyednij u nedilyu
Vona sparuvalas`
Z slipy`m svoyim. Takeye-to
Skoyilos` na sviti,
Moyi lyubi divchatochka,
Rozheviyi kvity`.
Takeye-to. Odruzhy`ly`s`
Moyi molodiyi.
Mozhe, vono j ne do ladu,
Ta shho mayu diyat`,
Koly` take spodiyalos`?
Rik uzhe my`naye,
Uzhe j drugy`j. Z druzhy`noyu
Yary`na gulyaye
Po sadochku. Stary`j bat`ko
Sy`dy`t` kolo xaty`
Ta vchy`t` vnuka-puzanchy`ka
Cholom oddavaty`.