Ne zabud', ne zabud'
Junych dniv, dniv vesny, –
Put' žyttja, temnu put'
Projasnjajut' vony.

Zlotych sniv, tychych vtich,
Ščyrych sliz i ljubvy,
Čystych poryviv vsich
Ne vstydajs', ne huby!

Bo mynut' – dali trud
V samoti i hluši,
Mozoli narostut'
Na rukach i duši.

Lyš chto ljubyt', terpyt',
V kim krov žyvo kypyt',
V kim nadija šče lik,
Koho bij šče manyt',
Ljuds'ke hore smutyt',
A dobro veselyt', –
Toj cilyj čolovik.

Tož sly vsju žyttja put'
Čolovikom cilym
Ne pryjdes' tobi but' –
Bud' choč chvylečku nym.

A v pohaniï dni,
Bolotjaniï dni,
Jak nadija projde
I pohasne čuttje,
Jak z velykych dorih
Ljubvi, boju za vsich
Na vuz'ki ta kruti
Ty zijdeš manivci,

Zsušyt' serce žura,
Skoljat' nohy terny, –
O, todi maj žyttja
Vdjačno ty spom’jany!

O, todi jasni sny
Ožyvljat' tvoju put'…
Junych dniv, dniv vesny
Ne zabud', ne zabud'!