Ne zabud`, ne zabud`
Yuny`x dniv, dniv vesny`, –
Put` zhy`ttya, temnu put`
Proyasnyayut` vony`.

Zloty`x sniv, ty`xy`x vtix,
Shhy`ry`x sliz i lyubvy`,
Chy`sty`x pory`viv vsix
Ne vsty`dajs`, ne guby`!

Bo my`nut` – dali trud
V samoti i glushi,
Mozoli narostut`
Na rukax i dushi.

Ly`sh xto lyuby`t`, terpy`t`,
V kim krov zhy`vo ky`py`t`,
V kim nadiya shhe lik,
Kogo bij shhe many`t`,
Lyuds`ke gore smuty`t`,
A dobro vesely`t`, –
Toj cily`j cholovik.

Tozh sly` vsyu zhy`ttya put`
Cholovikom cily`m
Ne pry`jdes` tobi but` –
Bud` xoch xvy`lechku ny`m.

A v poganiyi dni,
Bolotyaniyi dni,
Yak nadiya projde
I pogasne chuttye,
Yak z vely`ky`x dorig
Lyubvi, boyu za vsix
Na vuz`ki ta kruti
Ty` zijdesh manivci,

Zsushy`t` serce zhura,
Skolyat` nogy` terny`, –
O, todi maj zhy`ttya
Vdyachno ty` spom’yany`!

O, todi yasni sny`
Ozhy`vlyat` tvoyu put`…
Yuny`x dniv, dniv vesny`
Ne zabud`, ne zabud`!