Raz na tim sviti zibralas'
Čymala hromada; 
Tovpljat'sja usi do raju. 
Odchylylas' brama, 
Vyhljanuv Petro i v čerhu 
Vsim zveliv stavaty. 
(Zvyčaj mav vin vsich po čerzi
    Do raju vpuskaty). 
[Staly.]1 Ot pidchodyt' peršyj, 
Vin joho j pytaje: 
-- Žinku mav?“
    -- „Ne mav pan-otče..” 
— „Cej lycha ne znaje --
Odvedit' joho u peklo!
    Holovu moroče! 
Žyv na tim sviti bez lycha, 
Ta [i v]2 raj šče choče?!” 
Odvely. Pidchodyt' druhyj. 
-- „Žinku mav na sviti?..” 
-- „Mav, pan-otče.“
    -- „Mav? Ne brešeš?” 
– „Ni.”
    -- „C'oho vpustite." 
Tretij sluchaje j radije, 
Duma: budu v raju. 
Til'ky druhyj zachovavsja, 
Vin uže j hukaje: 
— „A ja buv, svjatyj pan-otče, 
Žonatyj až tryči!”
-- „Bo durnyj buv, skažu tobi 
Ne za oči, v viči; 
Vže teper tobi [i v]3 pekli 
Bude, jak u raju! 
Okrim toho, ja do sebe 
Durniv ne puskaju...”