,,Moj suzheny'j, moj ryazheny'j,
Usly'sh` menya, spasi menya!
YA v tret`yu noch`, v poslednyuyu,
YA v veshhem sne prishla k tebe,
Zaby'la sty'd devicheskij!
Ne volkom ya poxishhena,
Ne Volgoyu utoplena,
Ne zly'm vragom utrachena:
Po zasekam gulyayuchi,
YA oboshla lesnichego
Kosmatogo, rogatogo;
YA sbilasya s tropy' s puti,
S tropy' s puti, s dorozhen`ki
I vstretilas` ya s ved`moyu,
S zaklyatoyu zavistnicej
Krasy' moej - lyubvi tvoej.

Moj suzheny'j, moj ryazheny'j,
YA v veshhem sne vposlednee
K tebe prishla: spasi menya!
S zarej prosnis`, rosoj vsplesnis`,
S krestom v ruke pojdi k reke,
Blagoslovyas` pustisya vplav`
I k beregu zavolzhskomu
Tebya volna prib`et sama.
Vo vsej krase na berege
Rastet, czvetet shipovnichek;
V shipovnichke - dusha moya:
Toska - shipy', lyubov` - czvety',
Iz slyoz moix rosa na nix.
Rosu sberi, czvety' sorvi,
I budu ya opyat` tvoya.``

- Obmanchiv son, ne veshhij on!
Po grob grustit` mne, molodczu!
Ne Volgoj ply't`, a slezy' lit`!
Po Volge brod - sazhenny'j led,
Po beregu zh zavolzhskomu
Metet, gudet metelicza!