1  [In finem. Psalmus ipsi David.]
2  Exspectans exspectavi Dominum,
   et intendit mihi.
3  Et exaudivit preces meas,
   et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis.
   Et statuit super petram pedes meos,
   et direxit gressus meos.
4  Et immisit in os meum canticum novum,
   carmen Deo nostro.
   Videbunt multi, et timebunt,
   et sperabunt in Domino.
5  Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus,
   et non respexit in vanitates et insanias falsas.
6  Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua;
   et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi.
   Annuntiavi et locutus sum:
   multiplicati sunt super numerum.
7  Sacrificium et oblationem noluisti;
   aures autem perfecisti mihi.
   Holocaustum et pro peccato non postulasti;
8  tunc dixi: Ecce venio.
   In capite libri scriptum est de me,
9  ut facerem voluntatem tuam.
   Deus meus, volui,
   et legem tuam in medio cordis mei.
10 Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna;
   ecce labia mea non prohibebo: Domine, tu scisti.
11 Justitiam tuam non abscondi in corde meo;
   veritatem tuam et salutare tuum dixi;
   non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo.
12 Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me;
   misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.
13 Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus;
   comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem.
   Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei,
   et cor meum dereliquit me.
14 Complaceat tibi, Domine, ut eruas me;
   Domine, ad adjuvandum me respice.
15 Confundantur et revereantur simul,
   qui quærunt animam meam ut auferant eam;
   convertantur retrorsum et revereantur,
   qui volunt mihi mala.
16 Ferant confestim confusionem suam,
   qui dicunt mihi: Euge, euge!
17 Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te;
   et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum.
18 Ego autem mendicus sum et pauper;
   Dominus sollicitus est mei.
   Adjutor meus et protector meus tu es;
   Deus meus, ne tardaveris.