Hoffen und wieder verzagen
Language: German (Deutsch)
Our translations: CAT DUT ENG FRE
Hoffen und wieder verzagen,
Harrend lauschen [vor]1 ihrem Balkon,
Ob nicht, vom Winde getragen,
Zu mir dringe von ihr ein Ton,
Also [reihen]2 seit Monden schon
Tage sich mir zu Tagen.
Spät, wenn stumm und stummer
Nacht sich lagert im öden Revier,
Senken zu kurzem Schlummer
Sich ermüdet die Wimpern mir;
Wieder empor aus Träumen von ihr
Fahr' ich zu neuem Kummer.
Aber, o Himmel, ich flehe:
Raube mir nicht mein teuerstes Gut,
Dies beglückende Wehe,
Das ich genährt mit des Herzens Blut!
Hoch und höher laß lodern die Glut,
Drin ich selig vergehe!
Available sung texts: (what is this?)
• R. Strauss View original text (without footnotes)
1 Strauss: "an"
2 Strauss: "reih'n"
Text Authorship:
Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):
Available translations, adaptations or excerpts, and transliterations (if applicable):
- CAT Catalan (Català) (Salvador Pila) , "Esperar i de nou desesperar", copyright © 2019, (re)printed on this website with kind permission
- DUT Dutch (Nederlands) [singable] (Lau Kanen) , "Hopen en dan weer versagen", copyright © 2018, (re)printed on this website with kind permission
- ENG English (Emily Ezust) , "Hoping and despairing again", copyright ©
- ENG English [singable] (John Bernhoff) , "Hoping, yet ever despairing", first published 1897
- FRE French (Français) (Pierre Mathé) , copyright © 2011, (re)printed on this website with kind permission
Research team for this page: Emily Ezust
[Administrator] , Lau Kanen
[Guest Editor] This text was added to the website between May 1995 and September 2003.
Line count: 18
Word count: 96
Hopen en dan weer versagen
Language: Dutch (Nederlands) after the German (Deutsch)
Hopen en dan weer versagen,
Hunk’rend luist’ren bij haar voor ‘t balkon,
Of niet, door winden gedragen,
Zich laat horen van haar een toon;
Zo rijt zich een lang cordon
Dagen aaneen tot dagen.
Laat, als stom en stommer
Nacht gaat heersen in ’t leeg territoir,
Sluit zich voor even domm’len
Doodvermoeid toch mijn ogenpaar;
Net weer ontwaakt uit dromen van haar
Raak ik in nieuwe kommer.
Maar toch, o hemel, ik smeek je:
Ontroof mij niet mijn dierbaarste goed,
Dit geluk – ja, het breekt me –
Dat ik gevoed heb met hartebloed!
Hoog en hoger laat laaien de gloed,
Dood me, zaligheid geef me!
Text Authorship:
Based on:
This text was added to the website: 2018-11-29
Line count: 18
Word count: 106
