Vier plattdeutsche Lieder im Volkston für Männerchor aus dem Quickborn von Klaus Groth , opus 17

Min Anna is en Ros' so roth,
Min Anna is min Blom,
Min Anna is en Swölk to Fot,
Min Anna is as Melk un Blot,
As Appel oppen Bom.

De Vullmach hett en Appelgarn,
Un Rosen inne Strat;
De Vullmach kann sin Rosen wahrn,
De Vullmach kann sin Appeln arn.
Min Anna is min Staat!

Se is min Staat, se is min Freid
Un allens alltomal,
Un wenn de Wind de Rosen weiht,
Un wenn de Wind de Appeln sleit:
Se fallt mi nich hendal.

Se fallt ni af, se fallt ni hin,
Se hett son frischen Moth;
So blöht min Hart, so blöht min Sinn,
Min Anna blift de Blom derin
Bet an min seli Dod.

De Welt is rein so sachen,
As leeg se deep in'n Droom,
Man hört ni ween' noch lachen,
Se's liesen as en Boom.

Se snackt man mang de Bläder,
As snack en Kind in'n Slaap,
Dat sünd de Wegenleder
Vör Köh un stille Schaap.

Nu liggt dat Dörp in 'n Dunkeln,
Un Nevel hangt dervör,
Man höört man eben munkeln,
As keem't vun Minschen her.

Man hört dat Veeh in't Grasen,
Un allens is in Freed,
Sogar en schüchtern Hasen
Sleep mi vör de Föt.

Dat's wul de Himmelsfreden
Ahn Larm un Strit un Spott,
Dat is en Tiet tum Beden -
Hör mi, du frame Gott !

En Jäger gung to jagen ut,
He gung int gröne Holt;
En Blomstruß harr he an sin Hot,
En Fingerrink vun Gold.

Int Hus so grot, int Hus so stolt
Dar wahn en Dam so fin,
Se steek den Rink em an de Hand:
«Nu büst un blüfst du min!»

He gung un schot de Hasen dot,
He schot dat wille Reh.
Wat funn he dar int gröne Holt?
En Mäden oppe Knee.

[De roden Eerdbein plück se af]1,
De grön de leet se stan.
«Kumm mit, kumm mit ut gröne Holt!
Min Jagen heff ik dan!

Wat schęr ik mi um Hus un Feld
Un Gold un Geld derbi!
De Leev is Allens op de Welt,
Un de is blot bi di!»

Rȩgen, Rȩgen drus',
Wi sitt hier warm in Hus'!
De Vageln sitt in Bom to kurn,
De Köh de stat an Wall to schurn:
Rȩgen, Rȩgen drus',
Wi sitt hier warm in Hus'!

Rȩgen, Rȩgen rusch,
Wa rükt dat ut den Busch!
De Blöm de hangt so slapri dal,
De Böm de röhrt de Blæd ni mal:
Rȩgen, Rȩgen rusch,
Wa rükt dat ut den Busch!

Rȩgen, Rȩgen sus'
Vun baben op uns Hus,
Vunt Dack hendal in striken Strom
Un lisen ut den Eschenbom:
Rȩgen, Rȩgen sus'
Vun baben op uns Hus.

Rȩgen, Rȩgen rull,
Bet alle Gröben vull!
Denn lat de Wulken oewergan,
Lat de Sünn wedderkam';
Rȩgen, Rȩgen rull,
Bet alle Gröben vull!