Daar bloeit, op het graf, een vergeet-mij-niet,
diep tusschen de treurende halmen.
Daar hijgt door de gerzen een rouwvol lied,
de wind zingt er doodenpsalmen.

Het houtene kruisken bedekt er den grond,
verbroken, vermolmd, verlaten;
Het klimmerblaadje slingert er rond  --
Wat kan het der Doode baten?

De winden ruischen al over het graf
en laten hun "Requiem" hooren;
zij schudden van 't loover den dauwdrop af --
Die zal, wie daar sluimert, niet stooren!...

Daar bloeit op het graf een vergeet-mij-niet,
de wind zingt er doodenpsalmen.
Ach! zij, die daar sluimert, zij trilt bij het lied
en zucht... diep onder de halmen.