Hou op, hou op met slapen
  en schei met droomen uit!
Thans wordt onze echte bezegeld, --
  du bleeke, zoete bruid!

De linden zullen ruischen
  vol wondren vooglenzang,
de sterren zullen beschijnen
  den zwijgenden bruiloftgang.

O kom! De feeststoet nadert,
  de klokken luiden alreê;
en in den nevel dagen
  de priesters, wit als snee.

De linden zullen ruischen
  vol wondren vooglenzang,
de sterren zullen beschijnen
  den zwijgenden bruiloftgang.

 ... 

De maan, een reuzenhostie, 
  bekroont den heuvelkling --
Daar schenk ik u te pande
  den gouden vingerring...

Hou op, hou op met slapen
  en schei met droomen uit.
Ik prang u in mijne armen, 
  du bleeke, zoete bruid!