Na rekach vavilonskich
My sideli i plakali, bednye,
     Vspominaja v toske i slezach
     O veršinach sionskich:
Tam my ljutni povesili mednye
     Na zelenych vetvjach.

     I skazali vragi nam:
"Spojte, plenniki, pesni sionskie".
     Net, v zemle nečestivoj, čužoj, - 
     Po vraždebnym dolinam
Ne razdat'sja, syny vavilonskie,
     Našej pesne svjatoj!

     Gorod gospoda brani,
Moj Šalim svetozarnyj, v zabvenii
     Budet večno desnica moja,
     I prisochnet k gortani
Moj jazyk, esli ja na mgnovenie
     Pozabudu tebja!

     Pomjani, Adonai,
V den' suda -  kak ėd'omljane plameni
     Predavali tvoj gorod i v plen
     Nas veli, vosklicaja:
"Ne ostavim i kamnja na kameni! "
     O, blažen i blažen,

     Zlaja doč' Vavilona,
Kto vozdast tvoej zlobe storiceju,
     Kto mladencev tvoich otorvet
     Ot nečistogo lona
I o kamen' ich moščnoj desniceju
     Pred toboj razob'et!