Bliz mest, gde czarstvuet Veneciya zlataya,
Odin, nochnoj grebecz, gondoloj upravlyaya,
Pri svete Vespera po vzmoriyu ply'vyot,
Rinal`da, Godfrida, E`rminiyu poyot.

On lyubit pesn` svoyu; poyot on dlya zabavy',
Bez dal`nix umy'slov; ne vedaet ni slavy',
Ni straxa, ni nadezhd i, tixoj muzy' poln,
Umeet uslazhdat` svoj put` nad bezdnoj voln.

Na more zhiznennom, gde buri tak zhestoko
Presleduyut vo mgle moj parus odinokij,
Kak on, bez otzy'va, uteshno ya poyu
I tajny'e stixi obdumy'vat` lyublyu.