Tayot sneg — i solnce yarko
Bleshhet v polden` nad polyami;
V bleske solncza vlazhny'j veter
Po lesam-polyam gulyaet.
No polya eshhyo pusty'nny',
No lesa eshhyo bezmolvny';
Tol`ko sosny', tochno arfy',
Napevayut odnotonno.
I pod ix napev neyasny'j,
V zapovedny'x chashhax bora,
Sladko spit vesna-czarevna
V belosnezhnom sarkofage.
Spit, — a skoro uzh v dolinax
Solnce bely'j sneg rastopit,
I pojdut burlit` potoki
Po dolinam i ovragam.
Naletyat lesny'e pticy',
Zashumyat grachi, a s nimi —
Zaczvetut, zazeleneyut,
Ozhivut lesa i roshhi.
I pridet aprel`-czarevich
Iz zamorskix stran dalekix
Na zare, kogda v dolinax
Tayut sinie tumany',
Na zare, kogda ot solncza
Paxnet les zelenoj xvoej,
Paxnet teployu zemleyu
I aprel`skimi czvetami,
I sklonitsya on s uly'bkoj
Nad czarevnoyu bezmolvnoj
I pril`net k ustam czarevny'
Krepko zharkimi ustami,
I ona v ispuge vzdrognet,
Razomknet svoi resnicy',
Glyanet, vspy'xnet — i uly'bkoj
Ozarit ves` mir vlyublenny'j!