V tom kraju, gde zhjoltaja krapiva
‎I sukhoj pleten',
Prijutilis' k verbam sirotlivo
‎Izby dereven'.

Tam v poljakh, za sinej gushchej loga,
‎V zeleni ozjor,
Prolegla peschanaja doroga
‎Do sibirskikh gor.

Zaterjalas' Rus' v Mordve i Chudi,
‎Nipochem jej strakh.
I idut po toj doroge ljudi,
‎Ljudi v kandalakh.

Vse oni ubijcy ili vory,
‎Kak sudil im rok.
Poljubil ja grustnye ikh vzory
‎S vpadinami shchjok.

Mnogo zla ot radosti v ubijcakh,
‎Ikh serdca prosty.
No krivjatsja v pochernelykh licakh
‎Golubye rty.

Ja odnu mechtu, skryvaja, nezhu,
‎Chto ja serdcem chist.
No i ja kogo-nibud' zarezhu
‎Pod osennij svist.

I menja po vetrjanomu sveju,
‎Po tomu l' pesku,
Povedut s verjovkoju na sheje
‎Poljubit' tosku.

I kogda s ulybkoj mimokhodom
‎Rasprjamlju ja grud',
Jazykom zalizhet nepogoda
‎Prozhitoj moj put'.