Nichko dy`vna! tobi ya koryusya,
Get` vsi temniyi dumy` sumni!
Ne zmagayusya vzhe, ne boryusya,
Potopayu v sriblyastomu sni.

Lyudy` splyat`, spy`t` i lyuds`keye ly`xo, —
Ly`xo sy`ly` ne maye v syu nich.
Ty`xo skriz`, i na serden`ku ty`xo,
Des` zhurba z n`ogo zgy`nula prich.

Mozhe, til`ky` sxovalas` gly`boko?
Mozhe, zaraz proky`net`sya znov?
Ta darma! poky` yasne shhe oko,
Ne zdijmajmo zhurly`vy`x rozmov!

Glyan`, yak xvy`li vid sribla bly`shhat`sya!
Glyan`, yak nebo sy`niye vgori!
Vaby`t` xvy`lya na more podat`sya,
Kly`che promin` yasnoyi zori.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ply`ne bily`j chovny`k, xvy`lechka koly`she,
Xvy`lechka gojdaye;
Ply`ne bily`j chovny`k, viter ledve dy`she,
Ledve povivaye.

Biliyi xmary`nky`, lebedy`ni kry`la,
Ugori gulyayut`,
Dovgoyu styagoyu, shho zoryu pokry`la,
Misyacya syagayut`.

Misyachen`ko svitlo i rozheve, j sribne
Ky`da-rozsy`paye,
I ryaxty`t`, i syaye svitlo teye dribne,
Yak vogon` palaye.

Get` daleko v mori korabli vy`dniyut`.
Bachu zdalechen`ka,
Yak vy`razno shhogly` tonkiyi chorniyut`
Proty` misyachen`ka.

Ply`n`mo get` za teye korabel`ne misto,
Tam, de nam prekrasna
Dorizhen`ka syae, de pala ogny`sto
Stella maris yasna.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Na chovni nas bulo til`ky` dvoye.
Xvy`li skriz` vkolo nas koly`valy`s`,
I taki my` samotni oboye
Sered togo prostoru zdavaly`s`.

YA dy`vy`las` na tebe, mij brate;
Shho gadala, — ne vy`movlyu zrodu;
Chy`m bulo todi serce bagate,
Poxovala ya v ty`xuyu vodu.

Mozhe, xvy`lya tobi rozkazala
Vse, shho dumala ya v tuyu my`t`?
Ni, vona te gly`boko sxovala…
Xaj zhe tam moya dumon`ka spy`t`!

Dumka spy`t`, i serden`ko spochy`lo;
YA dy`vlyus` na obly`chchya tvoye;
Ty`xe more spokoyu navchy`lo
Nevgamovneye serce moye…