Snyšsja meni tak žyvo, jasno,
Lyš duže ridko.Tiï sny
Ščos' majut' z soncja i vesny,
Z dniv molodečych.
Vstanu rano,
Zyrnu v vikno, tam — došč, pohano,
A na duši tak ljubo, krasno,
Tak za pachučo, jak v horodi,
De rozcvitajut'sja leliï,
Žurčyt' potik, spivajut' soloviï,
Brynjat' pčilky ...
Ta hodi, hodi!
Ne bude druhoï vesny.
Propala dijsnist', til'ky sny
Meni ostalys'.
Sny ž sja, sny,
Moja nezdijsnena nadije,
Jak najvirnijše! I vesnu,
Zmarnilu molodist' moju
Meni nahaduj.
Až kolys'
Z tym snom, o todi ja zasnu
Navičnyj son.