Poklin tobi, moya ziv’yala kvitko,
Moya chudova, nevidstupna mriye,
Ostannij sej poklin!
Xoch u zhy`ttyu strichav tebe ya ridko,
Ta vse zh meni toj spogad serce griye,
Xoch yak bolyuchy`j vin.
Ty`m, shho mene ty` k sobi nepusty`la,
V moyix grudyax z glushy`la i v gasy`la
Lyubovny`j dy`ky`j zhar,
Za te v dushi, sumnij i ody`nokij,
Na vik vpy`sala yasny`j i vy`soky`j
Zhinochy`j ideal.
I ny`ni, xoch nas dilyat` doly` j gory`,
Tebe shuka dusha,
I do tvoyeyi grudi pry`padaye,
U stip tvoyix ves` svij tyagar sky`daye,
I golos tvij ves` plach yiyi v ty`sha.
Ves` den` mov shhos` svyate v dushi leliyu,
Xoch ne lyubov, ne viru, ne nadiyu,
A chy`sty`j, yasny`j obraz tvij.