To są czary, pewno czary!
Coś dziwnego w tym się święci,
Dobrze mówi ojciec stary:
Robię, [biegam]1 bez pamięci.

W każdym miejscu, każdą dobą
Idę w lasy, czyli w jary:
Zawsze widzę ją przed sobą!
To są czary, pewno czary!

Czy pogoda sprawia ciszę,
Czy wiatr łamie drzew konary:
Zawsze, wszędzie głos jej słyszę!
O! To pewno, pewno czary!

W dzień się myślą przy niej stawię,
W nocy kształt jej biorą mary,
Ona przy mnie w snach, na jawie!
Jestem pewny, że to czary!

Gdy z nią śpiewam – czuję trwogę;
Gdy odejdzie – żal bez miary;
Chcę być wesół – i nie mogę!
Ani wątpić, że to czary!

Na to miłe słówko rzekła,
Przywabiła [mię]2 do domu,
By zdradziła, by urzekła!
Ufajże tu teraz komu!

Lecz czekajcie, mam ja radę!
Po miesiącu znajdę ziele:
A gdy zdradą spłacę zdradę –
Będzie, musi być wesele.