Prosti! uzh polnoch'; nad lunoju,
Ty vidish', oblako letit;
Ono tumannoj pelenoju
Sijan'e nezhnoje mrachit.

Ja mchusja vdal', moj parus vejet,
Shumit razluchnica volna,-
Jedva li prezhde projasnejet
Na svode pasmurnom luna.

I ja, kak oblako gustoje,
Tebja, luna moja, zatmil;
Ja gorem serdce molodoje
I vzor veselyj omrachil.

Tvoj cvet, i radostnyj i nezhnyj,
Mojej ljubov'ju opalen;
Svobodna ty,- moj zhar mjatezhnyj
Zabud' skorej, kak strashnyj son!

Ne uvlekis' molvoju shumnoj!
Ubilo svetlye mechty
Ne to, chto ja ljubil bezumno,
No chto ne tak ljubila ty.

Prosti - ne plach'! uzhe redejet
Tuman pred jasnoju lunoj,
Vzygralo more, parus vejet -
I ja v chelnok brosajus' moj.