Mchatsya tuchi, v`yutsya tuchi;
Nevidimkoyu luna
Osveshhaet sneg letuchij;
Mutno nebo, noch` mutna.
Edu, edu v chistom pole;
Kolokol`chik din-din-din...
Strashno, strashno ponevole
Sred` nevedomy'x ravnin!

„E`j, poshyol, yamshhik!...“ — „Net mochi
Konyam, barin, tyazhelo;
V`yuga mne slipaet ochi;
Vse dorogi zaneslo;
Xot` ubej, sleda ne vidno;
Sbilis` my'. Chto delat` nam!
V pole bes nas vodit, vidno,
Da kruzhit po storonam.

Posmotri: von, von igraet,
Duet, plyuet na menya;
Von — teper` v ovrag tolkaet
Odichalogo konya;
[Tam verstoyu neby'valoj
On torchal peredo mnoj;
Tam sverknul on iskroj maloj
I propal vo t`me pustoj“.

Mchatsya tuchi, v`yutsya tuchi;
Nevidimkoyu luna
Osveshhaet sneg letuchij;
Mutno nebo, noch` mutna.
Sil nam net kruzhit`sya dole;
Kolokol`chik vdrug umolk;
Koni stali... „Chto tam v pole ?“ —
„Kto ix znaet? pen` il` volk?“

V`yuga zlitsya, v`yuga plachet;
Koni chutkie xrapyat;
Vot uzh on daleche skachet;
Lish` glaza vo mgle goryat;
Koni snova poneslisya;
Kolokol`chik din-din-din...
Vizhu: duxi sobralisya
Sred` beleyushhix ravnin.]1

Beskonechny', bezobrazny',
V mutnoj mesyacza igre
Zakruzhilis` besy' razny',
Budto list`ya v noyabre...
Skol`ko ix! kuda ix gonyat?
Chto tak zhalobno poyut?
Domovogo li xoronyat,
Ved`mu l` zamuzh vy'dayut?

[Mchatsya tuchi, v`yutsya tuchi;
Nevidimkoyu luna
Osveshhaet sneg letuchij;
Mutno nebo, noch` mutna.]1
Mchatsya besy' roj za roem
V bespredel`noj vy'shine,
Vizgom zhalobny'm i voem
Nadry'vaya serdce mne...