Auf seinem goldnen Throne
Der graue König sitzt -
[Er]1 starret in die Sonne,
Die roth [im]2 Westen blitzt.

Der [Sänger]3 rührt die Harfe,
Sie rauschet Siegessang;
Der Ernst jedoch, der scharfe,
Er trotzt dem vollen Klang.

Nun stimmt er süße Weisen,
An's Herz sich klammernd an:
Ob er ihn nicht mit leisen
Versuchen mildern kann.

[Vergeblich]4 ist sein Mühen,
Erschöpft des Liedes Reich -
Und auf der Stirne ziehen
Die Sorgen [wettergleich]5.

Der Barde, tief erbittert,
Schlägt [seine]6 Harf' entzwey,
Und durch die [Halle]7 zittert
Der Silbersaiten Schrey.

[Doch]8 wie auch Alle beben,
Der Herrscher zürnet nicht;
Der Gnade Strahlen schweben
Auf seinem Angesicht.

»Du wolle mich nicht zeihen
Der Unempfindlichkeit:
In lang verblühten Mayen
Wie hast du mich erfreut!

Wie jede Lust gesteigert,
Die aus der Urne fiel!
Was mir ein Gott [verweigert]9,
Erstattete dein Spiel.

Vom kalten Herzen gleitet
[Nun]10 Liedeszauber ab;
Und immer näher [schreitet]11
Vergänglichkeit und Grab.«

View original text (without footnotes)

Confirmed with Gedichte von Johann Mayrhofer. Wien. Bey Friedrich Volke. 1824, pages 40-41.

Note: Schubert received Mayrhofer's texts generally in handwriting; the printed edition of Mayrhofer's poems appeared much later and presents the texts usually in a revised version.

¹ Schubert (first version): "Und"
² Schubert: "in"
³ Schubert (first version): "Barde"
⁴ Schubert (first version): "Vergebens"
⁵ Schubert (autograph of second version): "wetterschwer"
⁶ Schubert (second version): "die"
⁷ Schubert: "Lüfte"
⁸ Schubert: "Und"
⁹ Schubert (autograph of second version): "geweigert"
¹⁰ Schubert (second version): "Dein"
¹¹ Schubert (second version): "schreitet nun"

Text Authorship:

• by Johann Baptist Mayrhofer (1787 - 1836), "Liedesend" [author's text checked 2 times against a primary source]

Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):

• by Franz Peter Schubert (1797 - 1828), "Liedesend", D 473 (1816), published 1833 [sung text checked 1 time]

Available translations, adaptations or excerpts, and transliterations (if applicable):

• CAT Catalan (Català) (Salvador Pila) , "La fi del cant", copyright © 2017, (re)printed on this website with kind permission
• DUT Dutch (Nederlands) [singable] (Lau Kanen) , "Het eind van het lied", copyright © 2009, (re)printed on this website with kind permission
• ENG English (T. P. (Peter) Perrin) , "Song's ending", copyright © 2011, (re)printed on this website with kind permission
• FRE French (Français) (Guy Laffaille) , "Fin de chant", copyright © 2012, (re)printed on this website with kind permission

Research team for this page: Richard Morris , Peter Rastl [Guest Editor]

This text was added to the website between May 1995 and September 2003.
Line count: 36
Word count: 163

Hoog op zijn gouden zetel
Zit oud en grijs de vorst.
Hij staart stil naar de zonschijf
Die 't westen rood nog torst.
 
De zanger slaat zijn harp aan,
Er ruist een zegezang;
Maar strenge ernst en scherpte
Houdt alles onder dwang.
 
Nu heft hij zoete wijsjes,
Die 't hart ontroeren, aan;
Misschien dat hij met zachtheid
De stemming mild'ren kan.
 
Vergeefs is al zijn moeite,
Hij heeft geen lied'ren meer,
Op 's konings voorhoofd donk'ren
De zorgen als het weer.
 
De minstreel, diep verbitterd,
Slaat zijn harp in twee,
En door de luchten siddert
Het schrille snarenwee.
 
Maar hoe ook allen beven,
De heerser wordt niet kwaad,
Begrip en glimlach zweven
Mild over zijn gelaat.
 
"Wil mij toch niet betichten
Van ongevoeligheid;
In lang voorbije lentes
Hoe heb je mij verblijd!
 
Hoe elk plezier verhevigd,
Dat mij het toeval bood!
Hetgeen een god soms weigert,
Dat wierp jij in mijn schoot.
 
Van mijn koud hart, daar glijden
Nu mooie lied'ren af,
En steeds maar nader schrijden
Nu vergank'lijkheid en graf."