1 Er leefde eens een timmergezel,
Nog echt een jonge gast,
Hij bouwt voor de markgraaf een kasteel;
Twijfel niet, mijn schat, mijn kind,
Hij bouwt voor de markgraaf een kasteel,
Met luiken eraan heel veel.
 
2. En toen het huis was afgebouwd,
Legde hij zich neer en sliep,
Toen kwam de vrouw van de jonge graaf,
Tot twee, drie maal toe en riep:
 
3. "Sta op, sta op, jij timmergezel,
't Is tijd, sta op terstond;
Je hebt het kasteel zo goed gebouwd,
Dus kus nu maar mijn mond!"
 
4. Ach neen, ach neen, fijne markgravin,
Dat was voor ons beiden schand',
En als de markgraaf het ooit vernam,
Moest ik verlaten het land.
 
5. En toen zij beiden tezamen waren,
Zij dachten, ze waren alleen,
Toen sloop een valse meid naderbij,
Door 't sleutelgat keek zij heen.
 
6. Ach, eed'le heer, ach, eed'le heer,
Kom kijken nu terstond;
Daar kust de jonge timmergezel
De markgravin op haar mond.
 
7. "En heeft hij gekust mijn mooie vrouw,
Zijn dood zal dat dan zijn.
Een galg, dat wordt zijn volgende bouw
Te Schaffhausen ginds aan de Rijn.
 
8. En toen de galg was opgericht,
Zeshonderd platen daaraan
Van louter zilver en edelsteen,
Veel bloemen stak hij eraan.
 
9. En toen de markgravin dat vernam,
Naar Schaffhausen reed zij snel.
't Was juist toen hij de ladder opkwam,
De jonge timmergezel.
 
10. "Maar, heren, wanneer de markgravin
Kwam voor uw bedje staan,
Zoudt gij haar omhelzen en kussen
Of zoudt ge haar laten gaan?
 
11. Zij spraken: 'Wanneer de markgravin
Naar ons bedje toe kwam gegaan,
Wij zouden haar omhelzen en kussen
En vriendelijk bij haar staan.
 
12. "Zoudt gij haar omhelzen en kussen
En vriendelijk bij haar staan,
Dan heeft ook de jonge timmergezel
Iets heel ergs niet gedaan."

13. Toen sprak de markgraaf zelve ook:
"Wij zullen hem laten gaan;
Er is niemand toch onder ons allen hier,
Die dit niet had gedaan."
 
14. Wat trok hij daarop uit zijn tas?
Wel honderd goudkronen rood,
"Maar jij moet wel het land uitgaan,
Vindt overal wel je brood.
 
15. En toen hij dan vertrokken was
En over de heide reed,
Daar stond de jonge markgravin
In haar sneeuwwitte kleed.
 
16. Wat trok zij uit haar tasje snel?
Wel honderd stukken goud:
"Neem 't aan, jij knappe jonggezel;
't Is loon voor je onderhoud."
 
17. En als je de wijn te zuur ooit smaakt,
Drink dan maar Malvezij,
En als mijn mondje je zoeter is,
Kom dan maar weer naar mij!"