Er was een markgraaf over de Rijn,
Die had drie dochters, mooi en fijn.
Twee dochters huwden zich vroeg weg,
De derd' heeft hem in 't graf gelegd;
Toen ging zij zingen voor zusters deur:
Wenst u geen hulp voor 't interieur?
 
-"Ach, meisje, jij bent veel te fijn,
Jij wilt graag bij de heren zijn."
-"Ach nee, ach nee, u oordeelt licht,
Ik zal vervullen slechts mijn plicht."
Zij huurt het meidje voor een jaar,
Het meidje dient haar zeven jaar.
 
En toen de zeven jaar waren om,
Toen werd het meidje zwak en ziek.
-"Ach meidje, als je ziek gaat zijn,
Zeg dan mij wie je ouders zijn."
-"Mijn vader was markgraaf bij de Rijn,
Ik mocht zijn jongste dochter zijn."
 
-"Ach nee, ach nee, dat 's ongekend,
Dat jij mijn jongste zuster bent."
-"Toch, als je 't niet geloven wilt,
Kom dan maar kijken bij mijn kist,
Daarop zal 't wel geschreven staan,
Met eigen oog is 't ga te slaan."
 
En toen zij bij de kist aankwam,
Toen stroomden tranen van haar wang;
-"Ach, breng mij brood, ach breng mij wijn,
Dit is mijn jongste zusje klein!"
-"Ik wil geen brood, wijn wil ik geen,
Een kleine zerk wil ik alleen!"