Raz, polunoshchnoj poroju,
   Skvoz' tuman i mrak,
Jekhal tikho nad rekoju
   Udaloj kazak.

Cherna shapka na bekrene,
   Ves' zhupan v pyli.
Pistolety pri kolene,
   Sablja do zemli.

Vernyj kon', uzdy ne chuja,
   Shagom vystupal;
Grivu dolguju volnuja,
    Uglubljalsja vdal'.

Vot pred nim dve, tri izbushki, - 
   Vyloman zabor;
Zdes' - doroga k derevushke,
   Tam - v dremuchij bor.

,,Ne najdu v lesu devicy, - 
   Dumal khvat Denis: - 
Uzh krasavicy v svetlicy
   Na noch' ubralis'.``

Shevel'nul Donec uzdoju,
   Shporoj prikol'nul,
I pomchalsja kon' streloju,
   K izbam zavernul.

V oblakakh luna srebrila
    Dal'ni nebesa;
Pod oknom sidit unyla
   Devica-krasa.

Khrabryj vidit krasnu devu;
   Serdce b'jotsja v nem,
Kon' tikhon'ko k levu, k levu - 
   Vot uzh pod oknom.

,,Noch' stanovitsja temneje,
   Skrylasja luna.
Vyd', kokhanochka, skoreje,
   Napoi konja.``

,,Net! k muzhchine molodomu
   Strashno podojti,
Strashno vydti mne iz domu,
   Konju dat' vody.``

,,Ax! nebos', devica krasna,
   S milym podruzhis'!``
,,Noch' krasavicam opasna.``
   ,,Radost'! ne strashis'!

Ver', kokhanochka, pustoje;
   Lozhnyj strakh otbros'!
Tratish' vremja zolotoje;
   Milaja, nebos'!

Sjad' na borzogo, s toboju
    V dal'nij jedu kraj;
Budesh' schastliva so mnoju:
    S drugom vsjudu raj.``

Chto zhe devica? Sklonilas', 
   Pobedila strakh,
Robko jekhat' soglasilas'.
   Schastliv stal kazak.

Poskakali, poleteli.
    Druzhku drug ljubil;
Byl jej veren dve nedeli,
   V tret'ju izmenil.