Zhil na svete ry'czar` bedny'j,
Molchalivy'j i prostoj,
S vidu sumrachny'j i bledny'j,
Duxom smely'j i pryamoj.

On imel odno viden`e,
Nepostizhnoe umu,
I gluboko vpechatlen`e
V serdce vrezalos` emu.

Puteshestvuya v Zhenevu,
Na doroge u kresta
Videl on Mariyu Devu,
Mater` Gospoda Xrista.

S toj pory', sgorev dushoyu,
On na zhenshhin ne smotrel,
I do groba ni s odnoyu
Molvit` slova ne xotel.

S toj pory' stal`noj reshyotki
On s licza ne pody'mal
I sebe na sheyu chyotki
Vmesto sharfa privyazal.

Nest` mol`by' Otczu, ni Sy'nu,
Ni Svyatomu Duxu vvek
Ne sluchilos` paladinu,
Stranny'j by'l on chelovek.

Provodil on cely' nochi
Pered likom Presvyatoj,
Ustremiv k Nej skorbny' ochi,
Tixo slyozy' l`ya rekoj.

Polon veroj i lyubov`yu,
Veren nabozhnoj mechte,
Ave, Mater Dei[1] krov`yu
Napisal on na shhite.

Mezhdu tem kak paladiny'
Vvstrechu trepetny'm vragam
Po ravninam Palestiny'
Mchalis`, imenuya dam,

Lumen coelum, sancta Rosa![2]
Voskliczal vsex gromche on,
I gnala ego ugroza
Musul`man so vsex storon.

Vozvratyas` v svoj zamok dal`ny'j,
Zhil on strogo zaklyuchyon,
Vsyo vlyublenny'j, vsyo pechal`ny'j,
Bez prichast`ya umer on;

Mezhdu tem kak on konchalsya,
Dux lukavy'j podospel,
Dushu ry'czarya sbiralsya
Bes tashhit` uzh v svoj predel:

On-de Bogu ne molilsya,
On ne vedal-de posta,
Ne putyom-de volochilsya
On za Matushkoj Xrista.

No Prechistaya serdechno
Zastupilas` za nego
I vpustila v czarstvo vechno
Paladina Svoego.