Edva pokinul' ja žitejskoe volnen'e,
Otšedšie druz'ja už" sobralis' tolpoj.
I prošlych" smutnych" lět" dalekija viděn'ja
Jasněe i janěj vychodjat' predo mnoj.

Ves' svět" zemnogo dnja vdrug" gasnet" i blědněet",
Pečal'ju sladkoju duša upoena,
Eščë nezrimaja uže zvučit" i věet"
Dychan'em" Věčnosti grjaduščaja vesna.

JA znaju: ėto vy k" zemlě svoj vzor" sklonili,
Vy podnjali minja nad" tjažkoj suetoj
I pamat' věčnago svidan'ja oživili,
Edva ne smytuju žitejskoju volnoj.

Eščë ne vižu vas", no v" čas" prednaznačen'ja,
Kogda zloj žizni dan' vsju do konca otdam",
Vy v"jav' otkroete obitel' primiren'ja,
I put' ukažete k" nemerknuščim" zvězdam".