Ne shhebechy`, solovejku,
pid viknom bly`zen`ko,
ne shhebechy`, malyusen`ky`j,
na zori ranen`ko.

Yak zat`oxkayesh, yak svy`snesh,
Nenache zagrayesh:
Tak yi b`yet`sya v grudyax serce,
Dushu razdy`raye.

Yak zasvy`shhesh golosnishe,
A dali ty`xen`ko,
Azh u dushi poxolono,
Azh zamre serden`ko.

Zovsim troshky` perestanesh,
Luna vsyudu pijde,
Ty` v temnu nich vesely`shsya
I yak sonce zijde.

Tvoya pisnya duzhe garna,
Ty` garno spy`vayesh,
Ty` shhasly`vy`j-sparuvavsya
I gnizdechko mayesh...

A ya bidny`j, beztalany`j!
Bez pary`, bez xaty`,
Ne dostalos` meni v sviti
Veselo spivaty`.

Sonce zijde, ya nuzhusya,
Y` zaxody`t` - plachu:
Kotru lyublyu divchy`non`ku,
Tieyi ne bachu.

Davno j chutky` vzhe ne mayu
Pro my`lu divchy`nu,
Czily`j vik svij use plachus`
Na ly`xu gody`nu.

Ne shhebechy`, solovejku,
Yak sonce pry`griye!
Ne shhebechy`, malyusen`ky`j,
I yak vecheriye!

Ty` lety`, spivaj ty`m lyudyam,
Kotri veselyat`sya:
Vony` pisneyu tvoyeyu
Budut` zabavlyat`sya.

A meni tak gody`t`sya:
Stogne - ne spivaye;
Nexaj stogne kolo mene,
Ta smert` vozvishhaye.