More burno šumit,
volny sedye katit.
Po morju edet plovec molodoj i otvažnyj,
vezët on s soboju tovar dorogoj, neprodažnyj.
A veter i volny navstreču begut
i penoj cholodnoj plovca obdajut.

S dobyčej bogatoj on edet domoj:
s kamnjami cvetnymi, s parčoj dorogoju,
s žemčugom krupnym, s kaznoj zolotoj,
s ženoj molodoju.
Zavidnaja vypala molodcu dolja:
dobyča bogataja, vol'naja volja
i nežnye laski ženy molodoj...

More burno šumit,
volny sedye katit.
Boretsja s morem plovec udaloj, ne robeet;
kazalos', on spravitsja s burnoj volnoj, odoleet.
No veter i volny navstreču begut
i lodku ot berega dal'še nesut.

On sily udvoil, na vesla nalëg,
no s morem uprjamym on sladit' ne mog.
Lodka vsë dal'še i dal'še plyvët,
lodku volnoju v more nesët.
Tam, gde nedavno lodka plyla,
liš' veter guljal da sedaja volna.