More burno shumit,
volny sedye katit.
Po morju jedet plovec molodoj i otvazhnyj,
vezjot on s soboju tovar dorogoj, neprodazhnyj.
A veter i volny navstrechu begut
i penoj kholodnoj plovca obdajut.

S dobychej bogatoj on jedet domoj:
s kamnjami cvetnymi, s parchoj dorogoju,
s zhemchugom krupnym, s kaznoj zolotoj,
s zhenoj molodoju.
Zavidnaja vypala molodcu dolja:
dobycha bogataja, vol'naja volja
i nezhnye laski zheny molodoj...

More burno shumit,
volny sedye katit.
Boretsja s morem plovec udaloj, ne robejet;
kazalos', on spravitsja s burnoj volnoj, odolejet.
No veter i volny navstrechu begut
i lodku ot berega dal'she nesut.

On sily udvoil, na vesla naljog,
no s morem uprjamym on sladit' ne mog.
Lodka vsjo dal'she i dal'she plyvjot,
lodku volnoju v more nesjot.
Tam, gde nedavno lodka plyla,
lish' veter guljal da sedaja volna.