Nega volshebnaja, noch' golubaja,
Trepetnyj sumrak vesny.
Vnemlet, poniknuv golovkoj, bol'naja
Shopot nochnoj tishiny.
Son ne smykajet blestjashchije ochi,
Zhizn' k naslazhden'ju zovjot,
A pod okoshkom v molchan'i polnochi
Smert' serenadu pojot:
,,V mrake nevoli surovoj i tesnoj
Molodost' vjanet tvoja;
Rycar' nevedomyj, siloj chudesnoj
Osvobozhu ja tebja.
Vstan', posmotri na sebja: krasotoju
Lik tvoj prozrachnyj blestit,
Shchjoki rumjany, volnistoj kosoju
Stan tvoj, kak tuchej obvit.
Pristal'nykh glaz goluboje sijan'e,
Jarche nebes i ognja;
Znojem poludennym vejet dykhan'e...
Ty obol'stila menja.
Slukh tvoj plenilsja mojej serenadoj,
Rycarja shopot tvoj zval,
Rycar' prishjol za poslednej nagradoj:
Chas upojen'ja nastal.
Nezhen tvoj stan, upoitelen trepet...
O, zadushu ja tebja
V krepkikh ob"jat'jakh: ljubovnyj moj lepet
Slushaj!... molchi!... Ty moja!``