by Friedrich von Schiller (1759 - 1805)
Translation © by Lau Kanen

Seelig durch die Liebe
Language: German (Deutsch) 
Our translations:  CAT DUT ENG FRE ITA
 Seelig durch die Liebe
 Götter - durch die Liebe
 Menschen Göttern gleich!
 Liebe macht den Himmel
 Himmlischer - die Erde
 Zu dem Himmelreich.

 Einstens hinter Pyrrhas Rücken,
 Stimmen Dichter ein,
 Sprang die Welt aus Felsenstücken,
 Menschen aus dem Stein.

 Stein und Felsen ihre Herzen,
 Ihre Seelen Nacht,
 Von des Himmels Flammenkerzen
 Nie in Glut gefacht.

 Noch mit sanften Rosenketten
 Banden junge Amoretten
 Ihre Seelen nie -
 Noch mit Liedern ihren Busen
 Huben nicht die weichen Musen
 Nie mit Saitenharmonie.

 Ach! noch wanden keine Kränze
 Liebende sich um!
 Traurig flüchteten die Lenze
 Nach Elisium.

 Ungegrüßet stieg Aurora
 Aus dem Schooß des Meers,
 Ungegrüßet sank die Sonne
 In den Schooß des Meers.

 Wild umirrten sie die Hayne,
 Unter Lunas Nebelscheine,
 Trugen eisern Joch.
 Sehnend an der Sternenbühne
 Suchte die geheime Thräne
 Keine Götter noch.

                *

 Und sieh! der blauen Fluth entquillt
 Die Himmelstochter sanft und mild,
 Getragen von Najaden
 Zu trunkenen Gestaden.

9. Ein jugendlicher Maienschwung
 Durchwebt, wie Morgendämmerung,
 Auf das allmächtige Werde
 Luft, Himmel, Meer und Erde.

 Des holden Tages, Auge lacht
 In düst'rer Wälder Mitternacht,
 Balsamische Narzissen
 Blüh'n unter ihren Füßen.

 Schon flötete die Nachtigall
 Den ersten Sang der Liebe,
 Schon murmelte der Quellen Fall
 In weiche Busen Liebe.

 Glückseliger Pygmalion!
 Es schmilzt! es glüht dein Marmor schon!
 Gott Amor Überwinder!
 Umarme deine Kinder!

                *

 Seelig durch die Liebe
 Götter - durch die Liebe
 Menschen Göttern gleich.
 Liebe macht den Himmel
 Himmlischer - die Erde
 Zu dem Himmelreich.

                *

 Unter gold'nem Nektarschaum
 Ein wollüst'ger Morgentraum
 Ewig Lustgelage
 Flieh'n der Götter Tage.

15. Thronend auf erhab'nem Sitz
 Schwingt Chronion seinen Blitz,
 Der Olympus [schwankt]1 erschrocken,
 Wallen zürnend seine Locken -

 Göttern läßt er seine Throne,
 Niedert sich zum Erdensohne,
 Seufzt arkadisch durch den Hayn,
 Zahme Donner untern Füßen,
 Schläft, gewiegt von Ledas Küssen,
 Schläft der Riesentödter ein.

17. Majestätsche Sonnenrosse
 Durch des Lichtes weiten Raum
 Leitet Föbos gold'ner Zaum,
 Völker stürzt sein rasselndes Geschosse;
 Seine weißen Sonnenrosse,
 Seine rasselnden Geschosse
 Unter Lieb' und Harmonie
 Ha! wie gern vergaß er sie!

 Vor der Gattin des Chroniden
 Beugen sich die Uraniden,
 Stolz vor ihrem Wagenthrone
 Brüstet sich das Pfauenpaar,
 Mit der gold'nen Herrscherkrone
 Schmückt sie ihr ambrosisch Haar.

 Schöne Fürstin! ach die Liebe
 Zittert mit dem süßen Triebe
 Deiner Majestät zu nah'n.
 Und von ihren stolzen Höhen
 Muß die Götterkönigin
 Um des Reizes Gürtel flehen,
 Bei der Herzenfeßlerin.

                *

 Seelig durch die Liebe
 Götter - durch die Liebe
 Menschen Göttern gleich!
 Liebe macht den Himmel
 Himmlischer - die Erde
 Zu dem Himmelreich.

                *

 Liebe sonnt das Reich der Nacht,
 Amors süßer Zaubermacht
 Ist der Orkus unterthänig,
 Freundlich blickt der schwarze König,
 Wenn ihm Ceres Tochter lacht,
 Liebe sonnt das Reich der Nacht.

 Himmlisch in die Hölle klangen
 Und den wilden Hüter zwangen
 Deine Lieder, Thrazier -
 Minos, Thränen im Gesichte,
 Mildete die Qualgerichte,
 Zärtlich um Megärens Wangen
 Küßten sich die wilden Schlangen,
 Keine Geißel klatschte mehr,
 Aufgejagt von Orfeus Leier
 Flog von Tityon der Geier,
 Leiser hin am Ufer rauschten
 Lethe und Kozytus, lauschten
 Deinen Liedern Thrazier,
 Liebe sangst du Thrazier.

                *

 Seelig durch die Liebe
 Götter - durch die Liebe
 Menschen Göttern gleich.
 Liebe macht den Himmel
 Himmlischer - die Erde
 Zu dem Himmelreich.

                *

 Durch die ewige Natur
 Düftet ihre Blumenspur,
 Weht ihr gold'ner Flügel.
 Winkte mir vom Mondenlicht
 Afroditens Auge nicht,
 Nicht vom Sonnenhügel,
 Lächelte vom Sternenmeer
 Nicht die Göttin zu mir her,
 Stern, und Sonn und Mondenlicht
 Regten mir die Seele nicht,
 Liebe Liebe lächelt nur
 Aus dem Auge der Natur
 Wie aus einem Spiegel!

25. Liebe rauscht der Silberbach,
 Liebe lehrt ihn sanfter wallen,
 Seele haucht sie in das Ach
 Klagenreicher Nachtigallen -
 Liebe Liebe lispelt nur 
 Auf der Laute der Natur

 Weisheit mit dem Sonnenblick,
 Große Göttin tritt zurück,
 Weiche vor der Liebe.
 Nie Erobrern, Fürsten nie
 Beugtest du ein Sklavenknie,
 Beug' es itzt der Liebe. 

27. Wer die steile Sternenbahn
 Gieng dir heldenkühn voran
 Zu der Gottheit [Sitze]2?
 Wer zerriß das Heiligthum,
 Zeigte dir Elisium
 Durch des Grabes Ritze?
 Lockte sie uns nicht hinein,
 Möchten wir unsterblich seyn?
 Suchten auch die Geister
 Ohne sie den Meister?
 Liebe Liebe leitet nur
 Zu dem Vater der Natur,
 Liebe nur die Geister.

 Seelig durch die Liebe
 Götter - durch die Liebe
 Menschen Göttern gleich.
 Liebe macht den Himmel
 Himmlischer - die Erde
 Zu dem Himmelreich.

Available sung texts: (what is this?)

•   F. Schubert •   F. Schubert •   F. Schubert •   F. Schubert •   F. Schubert •   F. Schubert 

F. Schubert sets stanza 1 in (at least) one setting - see below for more information
F. Schubert sets stanza 9 in (at least) one setting - see below for more information
F. Schubert sets stanza 15 in (at least) one setting - see below for more information
F. Schubert sets stanza 27 in (at least) one setting - see below for more information
F. Schubert sets stanza 17 in (at least) one setting - see below for more information
C. Loewe sets stanza 25
F. Schubert sets stanza 25 in (at least) one setting - see below for more information

About the headline (FAQ)

View original text (without footnotes)

Confirmed with Gedichte von Friederich Schiller, Zweiter Theil, Zweite, verbesserte und vermehrte Auflage, Leipzig, 1805, bei Siegfried Lebrecht Crusius, pages 97-107.

First published in Anthologie auf das Jahr 1782, anonymously edited by Schiller with the fake publishing information "Gedrukt in der Buchdrukerei zu Tobolsko", actually published by Johann Benedict Metzler in Stuttgart. This poem (pages 58-68) differs in some ways from the final version, it has the title "Der Triumf der Liebe. eine Hymne" and "Y." as the author's name.

1 Schubert (in D. 62): "wankt"
2 Schubert (in D. 63): "Spitze"

Text Authorship:

Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):

Available translations, adaptations or excerpts, and transliterations (if applicable):

  • CAT Catalan (Català) (Salvador Pila) , "Gràcies a l’amor", copyright © 2015, (re)printed on this website with kind permission
  • DUT Dutch (Nederlands) [singable] (Lau Kanen) , "De triomf der liefde", copyright © 2010, (re)printed on this website with kind permission
  • ENG English (Malcolm Wren) , copyright © 2016, (re)printed on this website with kind permission
  • FRE French (Français) (Pierre Mathé) , "Le triomphe de l'amour", copyright © 2010, (re)printed on this website with kind permission
  • ITA Italian (Italiano) (Ferdinando Albeggiani) , copyright © 2010, (re)printed on this website with kind permission [an adaptation]


Research team for this page: Emily Ezust [Administrator] , Martin-Beatus Meier , Peter Rastl [Guest Editor]

This text was added to the website between May 1995 and September 2003.
Line count: 178
Word count: 695

De triomf der liefde
Language: Dutch (Nederlands)  after the German (Deutsch) 
 Zalig door de liefde,
 Goden -- door de liefde
 Mensen goden gelijk!
 Liefde maakt de hemel
 Hemelser -- de aarde
 Wordt het hemelrijk.

Ooit, zo zeggen dichtertongen,
- Pyrrha zag niets, neen -
Is de aard' aan rots ontsprongen,
Mensen aan het steen.

Steen en rots, zo ook hun harten,
En hun ziel was nacht,
's Hemels lichten hadden 't zwarte
Nooit in gloed gebracht.

Nooit nog bonden liefdesgodjes
Vast hun ziel met zachte slotjes,
'n Rozenmelodie.
Nooit verhieven al met lied'ren
Teed're Muzen 't hart van ied're
Mens met snarenharmonie.

Minnaars tooiden zich niet fleurig
In dat stadium.
Lentes vluchtten toen nog treurig
Naar Elysium.

Onverwelkomd steeg Aurora
Uit de schoot der zee,
Zonder groeten zonk de zon ook
In de schoot der zee.

Luna  zag, met neev'lig stralen,
Wild hen door de bossen dwalen,
Dragend ijz'ren juk.
En nog zochten stille tranen,
Hunk'rend langs de sterrenbanen,
Bij geen god geluk.

                *

En zie! Daar stijgt uit blauwe vloed
De hemeldochter, zacht en goed,
Gedragen door Najaden
Naar dronken kust en paden.

Een jonge, frisse lentestoot
Doorzweeft, als scheem'rend morgenrood,
Met almacht - lang vergaarde -
Lucht, hemel, zee en aarde.
Het lieve oog van 't daglicht lacht
In  't  duister woud te middernacht ;
Haar voeten doen ontspruiten
Narcissen geurig buiten.

Reeds floot de kleine nachtegaal
De eerste zang der liefde.
Reeds murmelde de waterval
In weke harten liefde.

Gelukzalige Pygmalion!
Je marmer smelt en gloeit als zon!
God Amor, overwinnaar!
Omarm nu je gezin maar!

                *

 Zalig door de liefde,
 Goden -- door de liefde
 Mensen goden gelijk!
 Liefde maakt de hemel
 Hemelser -- de aarde
 Wordt het hemelrijk.

                *

Onder 'n gouden nectarstroom,
Een wellust'ge morgendroom,
Eeuw'ge lustgelagen
Vergaan der goden dagen.

Op zijn troon hoog opgericht
Smijt Kronion plots zijn schicht;
De Olympus beeft geschrokken,
Toornig golven al zijn lokken.

Hij verlaat de godenorde,
Maakt zich klein om mens te worden,
Zucht door 't bos als zachte wind;
Donders weet hij snel te sussen,
Tot, gewiegd door Leda's kussen,
Slaap de reuzendoder vindt.

Phoebus leidt zijn zonnepaarden
Vorst'lijk met hun toom van goud
Door de ruimte, licht en koud,
Volk'ren delgt zijn ratelend gevaarte;
Zo zijn witte zonnerossen,
En zijn raat'lende karossen,
Onder liefd' en harmonie
Ha! Hoe graag vergat hij die!

                *

Voor de vrouw van de Kronide
Buigen zich de Uraniden.
Vóór haar troon, trots vóór haar wagen
Poetst zich op het pauwenpaar;
Met een kroon als heersers dragen
Tooit zij haar ambrosisch haar.

Schone Vrouwe! Ach, de liefde
Siddert, hoe zij ook beliefde
Naar u, hoogheid, toe te gaan.
En vanuit haar hoge streken
Moet de godenkoningin
Om bekorings gordel smeken
Bij de hartenbindgodin.

                *

 Zalig door de liefde,
 Goden -- door de liefde
 Mensen goden gelijk!
 Liefde maakt de hemel
 Hemelser -- de aarde
 Wordt het hemelrijk.

Liefde heerst in 't rijk der nacht,
Aan haar zoete tovermacht
Is ook Orcus onderdanig:
Vriend'lijk blikt de zwarte koning,
Als hem Ceres' kind toelacht.
Liefde heerst in 't rijk der nacht.

Hemels in de hel door drongen
En de woeste wacht bedwongen
Jouw gezangen, Thraciër.
Minos, onder tranen vele,
Milderde zijn strafbevelen,
'k Zag rondom Megara's wangen
Teer gekus van wilde slangen.
En geen gesel klapte meer;
Opgejaagd door Orpheus' zanglier
Vloog van Tityos de bloedgier;
Zachter ruisten aan hun boorden
Lethe en Cocytus, hoorden
Aán jouw lied'ren, Thraciër!
Liefde zong je, Thraciër!

                *

 Zalig door de liefde,
 Goden -- door de liefde
 Mensen goden gelijk!
 Liefde maakt de hemel
 Hemelser -- de aarde
 Wordt het hemelrijk.

                *

Door de eeuwige natuur
Trekt haar spoor haar bloemengeur.
Waait haar gouden vleugel.
Trok mij in het licht der maan
Aphrodite's oog niet aan,
Niet in 't zongewiegel,
Lachte uit de sterrenpracht
De godin niet naar mij zacht,
't  Licht van sterren, zon en maan
Raakte dan mijn ziel niet aan.
Liefde, liefde glimlacht puur
Uit de ogen der natuur
Als vanuit een spiegel!

Liefde ruist de zilv'ren beek,
Liefde doet haar golfjes dralen;
Leven zucht zij, zoet en week,
In de klacht der nachtegalen --
Liefde, liefde lispelt puur
In het luitspel der natuur.

Wijsheid, aan de zon gelijk,
Grote godheid, neem de wijk,
Zwicht nu voor de liefde!
Nooit voor macht of tyrannie
Boog jij ooit een slavenknie.
Kniel nu voor de liefde.

Op de steile sterrenbaan
Wie ging dapper daar vooraan
Naar de godentronen?
Wie brak 't sanctuarium,
Wilde jou Elysium
Door een grafspleet tonen?

Konden wij onsterf'lijk zijn,
Zonder haar verlokkend sein?
Zochten ook de geesten
Zonder haar de meester?
Liefde leidt slechts, liefde puur
Naar de Vader der Natuur,
Liefd' alleen de geesten.

 Zalig door de liefde,
 Goden -- door de liefde
 Mensen goden gelijk!
 Liefde maakt de hemel
 Hemelser -- de aarde
 Wordt het hemelrijk.

Text Authorship:

  • Singable translation from German (Deutsch) to Dutch (Nederlands) copyright © 2010 by Lau Kanen, (re)printed on this website with kind permission. To reprint and distribute this author's work for concert programs, CD booklets, etc., please ask the copyright-holder(s) directly.

    Lau Kanen.  Contact: boudewijnkanen (AT) gmail (DOT) com


    If the copyright-holder(s) are unreachable for three business days, please write to:


Based on:

 

This text was added to the website: 2010-12-23
Line count: 178
Word count: 771