I
De hagelstorm geselt,
De golven, zij lichten,
Alom flitsen bliksems
En schuimvlokken vluchten --
Voort, voort, voort!
 
De donder barst uit,
De wouden, zij steunen,
De stormwind brult luid,
De klokken, zij dreunen --
Voort, voort, voort!
 
De aard' en de zeeën
Bewegen enorm
Mens, vogels en reeën
Ontvluchten de storm --
Voort, voort, voort!
 
II
(Hij:) "De stuurman ziet bleek,
Slechts één zeil heeft de boot;
Wie nu waagt te varen,
Is een dapp're piloot."

 
(Zij:) "Het roer vastgegrepen,
Stoot moedig van wal!"
En hagel en kogels
Slaan neer overal
Op de zee.
 
De kustvuren priemen
Hun licht door de mist:
Verstikkende wolken,
Kanonnenvuur flitst.
O wee, o wee!
  
III
(Hij:) "Je ziet het spektakel?
Ben jij van je stuk?
Maar drijven wij vrij niet
Over zee naar 't geluk?
Jij en ik?"
 
Een scheepsjas bedekt
De minnenden beide,
Hun hart kent één maat slechts,
Zij fluisteren blijde,
Heel zacht, zonder schrik.
 
(Als wank'lende bergen,
De zee, hoog geheven,
Wordt gewalst en bewogen,
Gespleten, verdreven,
Elk ogenblik.)

IV
Op het slotplein, bij de 
portierster, krom
Als een geslagen bloedhond,
Staat de bruidegom,
Bleek en lam.
 
Een geest van de dood,
Staat daar hoog op de toren,
Een grijsaard, en het noodweer
- laat zijn stem zich horen -
Schijnt tam.
 
Op de jongste en de mooiste
Vlaagt een vloek in de winden.
Ja, de vader roept
Een ban op de meest beminde
Van zijn stam!