1  Als ik met mensen - en met eng’lentongen spreken
   zou en niet ook de liefde had,
   dan was ik een galmende gong of wel een rinkelend bekken.
2  En als ik voorspellen kon en kende alle geheimen ook en had alle kennis,
   en alle geloof zou hebben, zoveel,
   dat ik bergen verzette, 
   maar niet ook de liefde had, dan was ik toch niets.
3  En als ik alles wat ik heb aan de armen weggaf 
   en zelfs mijn lijf liet verbranden,
   maar niet ook de liefde had,
   dan zou het mij niet baten.
4  De liefde is lankmoedig en vriend’lijk;
   de liefde jaagt niets na; de liefde smeedt geen plannetjes;
   zij blaast zich niet op;
5  Zij is ook niet onbehouwen; 
   zij zoekt geen eigen voordeel; zij laat ook zich niet verbitt’ren;
   zij zoekt ook niemands nadeel;
6  Zij schept geen vermaak in ongerechtigheid;
   zij is echter blij met de waarheid;
7  Zij verdraagt ook alles, gelooft ook alles,
   zij hoopt op alles en duldt ook alles.
8  De liefde houdt ook nimmer op, waar wel de voorspellingen
   op zullen houden en de talen op zullen houden, en ook de kennis eindigen zal.
9  Want onze kennis is karig,
   en ook ons voorspellen is karig.
10 Als echter komen zal het volkomene
   dan zal het kaar’ge ophouden.
11 Toen ik een kind was, toen praatte ik ook als een kind,
   had verstand als een kind en had nog simpele denkbeelden;
   Toen ik echter een man werd, legd’ ik af wat kinderlijk was.
12 Wij kijken nu slechts door een spiegel
   en naar een duister raadsel,
   dan echter van aangezicht tot aangezicht zelfs.
   Nu nog begrijp ik slechts ten dele;
   dan echter zal ik begrijpen,
   zoals ik begrepen word.
13 Nu echter blijft geloven, hopen,  liefde, deze drie;
   echter de liefde is de grootste onder deze.