Kom op, nu vrolijk gaan jagen,
Kom jagers, op ter jacht!
Wij willen het hert belagen,
Het hert met rode vacht.
De dag gaat koel ontluiken,
Het hert keert terug van 't veld;
Kom vlug dus in de struiken,
Waarlangs het boswaarts snelt.
 
God gaf ons deze aarde
Met alles erop en eraan.
Hij leerd' ons 't wild ontwaren
En met de buks omgaan.
Hij gaf ons held're ogen,
En 'n vaste hand daarbij;
Zeg op, wat zou 't vermogen,
Bleef 't steeds van actie vrij?
 
Hij gaf ons zon ook en regen,
En moed om te doorstaan,
De wind moet zich bewegen,
De vogels kreten slaan.
Het jaar moet gaan en komen,
Voor alles geldt een gebod --
Die 't al doet samenstromen
Is jagersgroet en -schot.
 
Het bos verviel tot slapen,
Het wild werd sloom en traag,
De herten werden tot schapen,
De weg en 't pad een haag,
Als er geen jagers meer waren,
Geen vrolijk buksengeknal,
Die 't woud en 't wild vervaren
Met fluit- en hoorngeschal.
 
Dus kom, lang leve het jagen,
Het spel van het kalme geweld!
Laat somberaars rustig zich plagen,
De vrek mag wroeten naar geld!
Wij streven1 -- 't zij avond of morgen -
Naar daadkracht buitenshuis;
Vrouw, kind'ren, schulden en zorgen
Daar zorgt maar [de hemel]2 voor, thuis.