Chto, dremuchij les,
Prizadumalsja,
Grust'ju tjomnoju
Zatumanilsja?

Chto Bova-silach
Zakoldovannyj,
S nepokrytoju
Golovoj v boju

Ty stoish'-ponik,
I ne ratujesh'
S mimoljotnoju
Tuchej-bureju.

Gustolistvennyj
Tvoj zeljonyj shlem
Bujnyj vikhr' sorval —
I razvejal v prakh.

Plashch upal k nogam
I rassypalsja…
Ty stoish'-ponik,
I ne ratujesh'.

Gde zh devalasja
Rech' vysokaja,
Sila gordaja,
Doblest' carskaja?

U tebja l', byló,
V noch' bezmolvnuju
Zalivnaja pesn'
Solov'inaja…

U tebja l', byló,
Dni — roskoshestvo, —
Drug i nedrug tvoj
Prokhlazhdajutsja…
U tebja l', byló,
Pozdno vecherom
Grozno s bureju
Razgovor pojdjot;

Raspakhnjot ona
Tuchu chjornuju,
Obojmjot tebja
Vetrom-kholodom.

I ty molvish' jej
Shumnym golosom:
«Voroti nazad!
Derzhi okolo!»

Zakruzhit ona,
Razygrajetsja…
Drognet grud' tvoja,
Zashatajesh'sja;
Vstrepenuvshisja,
Razbushujesh'sja:
Tol'ko svist krugom,
Golosa i gul…

Burja vsplachetsja
Leshim, ved'moju
I nesjot svoi
Tuchi za more.

Gde zh teper' tvoja
Moch' zeljonaja?
Pochernel ty ves',
Zatumanilsja…

Odichal, zamolk…
Tol'ko v nepogod'
Vojesh' zhalobu
Na bezvremen'e.

Tak-to, tjomnyj les,
Bogatyr' Bova!
Ty vsju zhizn' svoju
Majal bitvami.

Ne osilili
Tebja sil'nye,
Tak dorezala
Osen' chjornaja.

Znat', vo vremja sna
K bezoruzhnomu
Sily vrazhije
Ponakhlynuli.

S bogatyrskikh plech
Snjali golovu —
Ne bol'shoj goroj,
A solominkoj…