1  [In finem. Psalmus David.]
2  Cœli enarrant gloriam Dei, 
   et opera manuum ejus annuntiat firmamentum.
3  Dies diei eructat verbum, 
   et nox nocti indicat scientiam.
4  Non sunt loquelæ, neque sermones, 
   quorum non audiantur voces eorum.
5  In omnem terram exivit sonus eorum, 
   et in fines orbis terræ verba eorum.
6  In sole posuit tabernaculum suum; 
   et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. 
   Exsultavit ut gigas ad currendam viam;
7  a summo cælo egressio ejus. 
   Et occursus ejus usque ad summum ejus;
   nec est qui se abscondat a calore ejus.
8  Lex Domini immaculata, convertens animas;
   testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis.
9  Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda;
   præceptum Domini lucidum, illuminans oculos.
10 Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi;
   judicia Domini vera, justificata in semetipsa,
11 desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum,
   et dulciora super mel et favum.
12 Etenim servus tuus custodit ea; 
   in custodiendis illis retributio multa.
13 Delicta quis intelligit? 
   ab occultis meis munda me;
14 et ab alienis parce servo tuo. 
   Si mei non fuerint dominati,
   tunc immaculatus ero, 
   et emundabor a delicto maximo.
15 Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, 
   et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. 
   Domine, adjutor meus, et redemptor meus.