O tonen, ga stromen
In nacht'lijke rust
En breng mij maar dromen
Van heel verre kust!
Reeds hoor ik hen stralen
Met zwellende klank;
Zij vullen de zalen
Met liefdesgezang
En wiegen en dragen
De zinkende moed,
Die dreigt te versagen,
Door storm en door vloed.
 
Nooit klonken mijn zangen
Voor goud en livrei,
Nu zijn zij gevangen
Voor bitt're soldij
En geven zij blijde
Voor karig beleg
En rijkelijk lijden
Het kostbaarste weg.
Maar hebben mijn zangen
Vaak weinig succes,
Steeds keren hun gangen
Naar mijn meesteres.
 
Kon 'k zingend maar toov'ren
Het prachtige doel,
O, kon ik 't veroov'ren
In 't slagveldgewoel!
Maar nimmer verdragen
De lier zich en 't zwaard;
Zij vindt d' onversaagde
De milde niet waard.
Al gaf ik voor liefde
Mijn leven ook graag,
Voor mij blijft de leid-ster
Steeds troebel en vaag.
 
'Gewaagd en gewonnen!'
Las 'k vaak op een zwaard;
'Gewaagd en geronnen!'
Staat steeds op mijn kaart.
Toch laat ik haar waaien,
De eed'le banier,
En valt hier die fraaie,
Dan val ook ik hier!
Een waardige vlagheld
Is nimmer de fielt,
Die vluchtend van 't slagveld
Zijn leven behield.
 
Al kan plots'ling woeden
De liefde  in 't hart,
En kan dit verbloeden
In slepende smart,
Ik koester mijn wonde,
De pijn wil 'k niet kwijt.
Men mag het verkonden
De komende tijd:
Die nooit echt zijn vrouw was,
De bron van zijn nood,
Haar heeft hij, die trouw was,
Bemind tot zijn dood.