Der chinesische Spiegel

Ik nam mijn fluit van zuiver jade en zong,
Zong voor de menschen diep ontroerd mijn lied.
De menschen lachten, zij begrepen 't niet.
 
Daar hief ik smartvol naar den hemel op
Mijn fluit van jade en zong mijn eenzaam lied
De goden voor. En zie, de goden waren
Verblijd en dansten, in doorgloeide wolken,
Naar 't rythme van mijn eenzaam lied.
 
Nu zing ik ook mijn lied de menschen voor
Tot vreugde en nu begrijpen zij mij ook,
Speel ik het lied melodisch op mijn fluit,
Die is van jade.

Mijn boot drijft licht door 't klare water heen.
In 't water zie 'k zijn spiegelbeeld. De wolken,
Die stille zwervers, drijven aan den hemel 
En ook den hemel zie ik in den stroom. 
Wanneer een wolkje, fijn als een gedachte, 
Voorbij glijdt langs de volle blauwe maan, 
Zoo zie ik hoe het wégzweeft onder mij, 
Een sprookjesbeeld...
  
't Is of mijn bootje door den hemel dreef. 
De stille wolken voel ik mij verwant. 
En eensklaps weet ik: evenals de hemel 
Zich in het water spiegelt, evenzoo 
Bloeit in mijn hart het beeld van mijn geliefde.